الدرر النبویه فی نقد آراء فلسفیه صفحه 130

صفحه 130

؛ لیکن ملاصدرا، در بعضی از کتابهایش تأکید شدید دارد بر این که اراده، جز علم نیست و صفتِ فعلِ خدای متعال نمی باشد. (1)

بررسی و شرح

از مباحث مهم اعتقادی، مسأله اراده می باشد. معروفست که فیلسوفان ِ نظری، در بحث اراده، روش قرآن و عترت را که همان نظرِ حقَّست نپیموده اند. حاج ملاهادی در منظومه می گوید:

و إذ ظهورُ مرجع العلم فهو

علم و قیسَ سایَر الأوصاف لَه (2)

از آنجا که بازگشت علم به ظهور (و نور) می باشد، خدای متعال علمست و با همین شیوه دیگر صفات برای او به اثبات می رسد و در شرح منظومه می نویسد:


1- برای آگاهی بیشتر، بنگرید به، کتاب المحاضرات (تقریرات درس آیت الله خویی «س»)، ج 2، ص 34، بحث طلب و اراده، نظریه فلاسفه. ملاصدرا در «الموقف الرابع فی قدرته تعالی» می نویسد: ، پس ثابت شد که اراده یِ خدای سبحان، قصد او نیست، بلکه حقِّ، در معنای مُرید بودن ِ خدا، اینست که خدای متعال ذاتش را تعقُّل می کند و نظام خیری را که در ذاتش هست و چگونگی آن را در نظر می آورد. این نظام، ناگزیر وجود دارد و مستفیض است و با ذات مبدأ اوَّل ناسازگار نمی باشد. زیرا ذاتِ خدا، همه یِ خیراتِ هستی است (چنانکه بارها گذشت بسطِ حقیقی، همه یِ اشی ای وجودی می باشد)، پس نظام اکملِ هستی امکانی، تابعِ نظامِ اشرفِ واجبی حقِّی است و آن، عین علم و اراده می باشد. از این رو، علم مبدأ به فیضان اشیا از او و این که این علم با ذاتش تنافی ندارد، همان اراده اش و خشنودی است به دلیل همین سازگاری می باشد. این اراده، اراده یِ تهی از نقص و امکانست و با تفسیر قدرت به صحیح بودن فعل و ترک، تنافی دارد، نه آنگونه که بعضی از کسان که دقَّت نظر در حکمت و عرفان ندارند پنداشته اند. (الأسفار الأربعه، ج 6، ص 315 317)
2- شرح المنظومه، ج 1، ص 469
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه