الدرر النبویه فی نقد آراء فلسفیه صفحه 96

☼ پرسش خدا یا فرشت هایِ از عُزَیر درباره یِ مدتِ درنگ وی و ناآگاهی او از گذشتِ

زمان.

☼ سرعتِ گذشتِ زمان در عالَم برزخ.

☼ سالم ماندن خوراکیها به رغم گذشت صدسال، و پوسیده شدن الاغ (به عنوان دو ماجرای نامتعارف) .

☼ زنده شدن حیوان در برابر دید چشمانِ عزیر (که نمونهای از معاد جسمانی است) .

☼ تبیین معاد عنصری و اعتراف عُزَیر بر قدرت نامتناهی خداوند در احیای دوباره مردگان.

این جریان، در تبیین معاد عنصری بسیار گویا و روشن میباشد.

مولوی درباره این داستان چنین میسراید:

هین عُزَیرا درنگر اندر خَرَت

که بپوسیده ست و ریزیدَه بَرَت

پیش تو گِرْد آوریم اَجزاش را

هم سَر و دُم و دو گوش و پاش را

چشم بگشا حَشْر را پیدا ببین

تا نماند شُبهه ات در یوم دین

3. داستان چهار پرنده:

در تفاسیر آمده است که حضرت ابراهیم «س» در ساحلی قدم می زد، مُرداری را دید که در آنجا افتاده نیمی از آن در آب و نیم دیگر در خشکی است و پرندگان و حیوانات دریایی از هر سو آن را می خورند. ابراهیم «س» با خود گفت: اگر این اتِّفاق برای انسان رخ دهد و ذرات بدن ِ آدمی طعمه یِ دیگر جانداران شود، در قیامت چگونه یکجا گرد هم می آید و زنده می شود؟! در اینجا بود که از خدا خواست چگونگی این امر را به او بنمایاند. (1)