چه کسانی نمی فهمند؟!: گویا و رسا در نقد عرفان التقاطی و تفکرات یونانی صفحه 172

فصل اول: شاخص های عرفان اهل بیت عَلَیهِمُ السَّلام

هرکس که اندکی در منابع اسلامی به ویژه سخنان گهربار خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام مطالعه و تحقیق کند به راحتی به این مطلب اعتراف می نماید که دین مقدس اسلام دینی است که هم به تفکر و اندیشه و خردورزی بسیار اهمیت می دهد و هم به تطهیر دل و جان که سبب سلوک الی اللّه است.

عرفای صوفی مشرب و فلاسفه دائماً مخالفان خود را به قشری گری و تحجّر و بی خردی و ظاهربینی تهی از عشق و معرفت متهم می سازند!!

و این اتهام است؛ زیرا هیچ یک از علمای بزرگ شیعه که مخالف عرفان التقاطی و فلسفه یونان بودند هرگز استدلالات عقلی را ترک ننمودند و همچنین هرگز عرفان ناب را منکر نشدند.

آری،

آن بزرگ مردان عالم تشیع بر این باور بودند که تصوف و عرفان برخاسته از مکاتب شرق و غرب و فلسفه یونان باستان که با ورود به حوزه اسلام فقط لعاب اسلامی به خود گرفت نه تنها مستمسک مناسبی برای شناخت و معرفت نیست، بلکه بسیاری از اصول آن مخالف با عقل و وجدان است؛ هرچند که طرفداران آن، آن علوم را برخاسته از عقل معرفی کنند!!

بنابراین، عالمان وارسته مکتب تشیع مانند علامه حلی، علامه مجلسی، مقدس اردبیلی، شیخ مرتضی انصاری و … نه با عقل مخالف