- مقدّمه 2
- فصل اول: وحدت وجود و موجود 5
- فصل دوم: بیان برخی از سخنان ابن عربی و تابعان وی در وحدت وجود 19
- فصل سوم: مقام بت پرستی در دیدگاه عرفای صوفیه 41
- فصل چهارم: قداست شیطان در عرفان 53
- اشاره 67
- فصل پنجم: برخی دیگر از انحرافات عرفای صوفی 67
- لذت در جهنم 95
- شاهد بازی در تصوف 103
- اشاره 111
- بخش دوم: نقد کتابچه ای که به خیال نویسنده بت پرستی را علمی نموده است 111
- مقدّمه 112
- برخی از نقدهای ما 114
- دفتر اول: گوساله پرستی در بیانات ابن عربی و شارح آن 114
- بخش سوم: عرفان حقیقی و توحید در مکتب نورانی خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 171
- اشاره 171
- فصل اول: شاخص های عرفان اهل بیت عَلَیهِمُ السَّلام 172
- اشاره 184
- فصل دوم: خداشناسی و معارف توحیدی در مکتب نورانی خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 184
- 1. معرفت، صنع و موهبت الهی است و انسان بدون کمک الهی به آن راهی ندارد 187
- 2. انسان بر فطرت توحید و اسلام خلق شده است 190
- 3. خداوند به مخلوقش معرفی نمی گردد و مخلوق گزارشی از خالق نمی دهد 191
- 4. معرفت خدا خارج از دو حد تشبیه و تعطیل است 194
- 5. خداوند به حواس ظاهری و باطنی شناخته نمی شود 199
- 6. خداوند از خلقش خالی است و خلقش هم از خدا خالی هستند 204
- 7. اسماء و صفات خداوند توقیفی است 209
- 8. نهی از تکلم و تفکر در ذات خدا 211
- 9. کمالات و صفات انسان و دیگر موجودات غیر از کمالات و صفات الهی است و فقط در اسم مشترکند و در معنا مختلف 213
- اشاره 216
- 10. توحید ذاتی، صفاتی و فعلی از دیدگاه عرفان و تصوف و خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 216
- 1. توحید ذاتی: 217
- 2. توحید صفاتی: 217
- 3. توحید افعالی: 219
- نتیجه گیری و جمع بندی 221
- و کلام آخر: 226
- بخش چهارم: مخالفت استوانه های علمای تشیع در برابر جریان تصوف و فلسفه یونان 227
- اشاره 227
- فصل اول: رد تصوف در کلام معصومین عَلَیهِمُ السَّلام و علمای شیعه 228
- فصل دوم: سرچشمه های تصوف منتسب به اسلام 236
- فصل سوم: دیدگاه علمای بزرگ تاریخ تشیع درباره فلسفه 242
- اشاره 242
- هشام بن حکم (متوفای 199 ق) 243
- فضل بن شاذان نیشابوری (متوفای 260 ق) 244
- حسن بن موسی نوبختی (300 ق) 244
- ابوالمکارم حمزه بن علی بن زهره حلبی (متوفای 585 ق) 245
- قطب الدین راوندی (متوفای 573 ق) 245
- شیخ مفید (متوفای 413 ق) 245
- علامه حلی (متوفای 726 ق) 246
- سیدبن طاووس (متوفای 664 ق) 246
- شیخ بهایی (م 1031 ق) 247
- شهید ثانی (متوفای 966 ق) 247
- ملامحسن فیض کاشانی (متوفای 1091 ق) 248
- ملامحمد طاهر قمی (متوفای 1098 ق) 249
- علامه مجلسی (متوفای 1111 ق) 250
- علامه بحرالعلوم (متوفای 1212 ق) 251
- میرزای قمی (متوفای 1231 ق) 252
- ملااحمد نراقی (متوفای 1245 ق) 253
- شیخ انصاری (متوفای 1281) 254
- صاحب جواهر (متوفای 1266 ق) 254
- علامه وحید بهبهانی 255
- آیت اللّه بروجردی (متوفای 1380 ق) 255
- آیت اللّه سید ابوالقاسم خویی (متوفای 1413 ق) 256
- علامه محمدرضا مظفر (متوفای 1388 ق) 256
- امام خمینی رحمه الله 257
- آیت اللّه صافی گلپایگانی 258
- فصل چهارم: آیا فیلسوفان یونان باستان موحد بودند؟!! 261
- معرفی نویسنده و برخی از آثار وی 281
فصل اول: رد تصوف در کلام معصومین عَلَیهِمُ السَّلام و علمای شیعه
صوفیه و طرفدارانشان، مخالفان اهل تصوف و عرفان صوفیانه را متهم به قشری بودن و نفهمی می کنند، و این در حالی است که اولین کسانی که در برابر جریان تصوف موضع گرفتند و آنان را منحرفین و تحریف گران دین معرفی نمودند، خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام بودند.
جریان تصوف، بعد از رحلت رسول خدا صَلَّی اللهُ عَلیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم در عصر امامان معصوم عَلَیهِمُ السَّلام به وجود آمد و کم کم رشد نمود و در قرن چهارم و پنجم به صورت یک تشکل فعال درآمد.
تصوف در قرن بعد جنبه نظری گرفت و بالاخره در قرن هفتم با ظهور ابن عربی به بالاترین رشد خود رسید.
ابن عربی با کمک گرفتن از فلسفه یونان، تفکرات صوفیانه را مدوّن نمود و آن را به صورت یک علم به رشته تحریر درآورد. متأسفانه در قرون بعد صوفیان و طرفدارانشان، تفکرات صوفیانه خویش را که در موارد بسیاری مخالف عقل و دین است به نام عرفان اسلامی مطرح نمودند!!
طبق تواریخ و نوشته های صوفیه، اولین کسی که به صوفی مشهور شد شخصی به نام «عثمان بن شریک کوفی» (مشهور به ابوهاشم صوفی) است. وی که در زمان امام صادق عَلَیهِ السَّلام می زیست با برپایی جلسات و حلقه های ذکر، عده ای را دور خود جمع نمود.
در آن زمان شخصی به محضر مبارک امام صادق عَلَیهِ السَّلام رسید و درباره ابوهاشم از آن حضرت سؤال نمود، امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: