چه کسانی نمی فهمند؟!: گویا و رسا در نقد عرفان التقاطی و تفکرات یونانی صفحه 246

فلاسفه) است.(1)

سیدبن طاووس (متوفای 664 ق)

وی در نامه ای خطاب به فرزند خود، وی را از ورود به عرصه استدلال های کلامی برحذر داشته و فرزندش را به مطالعه نهج البلاغه و توحید مفضل و معارف اهل بیت عَلَیهِمُ السَّلام ارجاع می دهد، سپس حدیثی را از امام صادق عَلَیهِ السَّلام نقل می کند که آن حضرت متکلمین را بدترین افراد امت دانسته است.(2)

بدیهی است وقتی موضع سید بن طاووس در برابر علم کلام چنین باشد، در برابر فلسفه بسیار شدیدتر خواهد بود.(3)

علامه حلی (متوفای 726 ق)

وی از نامدارترین فقهای شیعه است که جامع علوم فراوانی بوده است. وی علاوه بر اینکه در آثار گوناگون به نقد و رد پاره ای از عقاید فیلسوفان از جمله معاد روحانی و قدم عالم پرداخته است، در اثر فقهی خود با نام تذکره الفقهاء علوم را از جهت وجوب یا عدم وجوب فراگیری آنها به چهار دسته واجب عینی، واجب کفایی، مستحب و حرام تفسیر نموده و فلسفه را در کنار علوم موسیقی، سحر، قیافه شناسی و کهانت در زمره علومی که تحصیل آنها حرام است برشمرده است؛ مگر آن کس که

1- معجم رجال الحدیث، ج 7، ص 287.
2- کشف المحجه لثمره المهجه، ص 8 21.
3- فلسفه از منظر قرآن و عترت، مهدی نصیری، ص 386.