- مقدّمه 2
- فصل اول: وحدت وجود و موجود 5
- فصل دوم: بیان برخی از سخنان ابن عربی و تابعان وی در وحدت وجود 19
- فصل سوم: مقام بت پرستی در دیدگاه عرفای صوفیه 41
- فصل چهارم: قداست شیطان در عرفان 53
- اشاره 67
- فصل پنجم: برخی دیگر از انحرافات عرفای صوفی 67
- لذت در جهنم 95
- شاهد بازی در تصوف 103
- اشاره 111
- بخش دوم: نقد کتابچه ای که به خیال نویسنده بت پرستی را علمی نموده است 111
- مقدّمه 112
- دفتر اول: گوساله پرستی در بیانات ابن عربی و شارح آن 114
- برخی از نقدهای ما 114
- اشاره 171
- بخش سوم: عرفان حقیقی و توحید در مکتب نورانی خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 171
- فصل اول: شاخص های عرفان اهل بیت عَلَیهِمُ السَّلام 172
- اشاره 184
- فصل دوم: خداشناسی و معارف توحیدی در مکتب نورانی خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 184
- 1. معرفت، صنع و موهبت الهی است و انسان بدون کمک الهی به آن راهی ندارد 187
- 2. انسان بر فطرت توحید و اسلام خلق شده است 190
- 3. خداوند به مخلوقش معرفی نمی گردد و مخلوق گزارشی از خالق نمی دهد 191
- 4. معرفت خدا خارج از دو حد تشبیه و تعطیل است 194
- 5. خداوند به حواس ظاهری و باطنی شناخته نمی شود 199
- 6. خداوند از خلقش خالی است و خلقش هم از خدا خالی هستند 204
- 7. اسماء و صفات خداوند توقیفی است 209
- 8. نهی از تکلم و تفکر در ذات خدا 211
- 9. کمالات و صفات انسان و دیگر موجودات غیر از کمالات و صفات الهی است و فقط در اسم مشترکند و در معنا مختلف 213
- اشاره 216
- 10. توحید ذاتی، صفاتی و فعلی از دیدگاه عرفان و تصوف و خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 216
- 1. توحید ذاتی: 217
- 2. توحید صفاتی: 217
- 3. توحید افعالی: 219
- نتیجه گیری و جمع بندی 221
- و کلام آخر: 226
- اشاره 227
- بخش چهارم: مخالفت استوانه های علمای تشیع در برابر جریان تصوف و فلسفه یونان 227
- فصل اول: رد تصوف در کلام معصومین عَلَیهِمُ السَّلام و علمای شیعه 228
- فصل دوم: سرچشمه های تصوف منتسب به اسلام 236
- فصل سوم: دیدگاه علمای بزرگ تاریخ تشیع درباره فلسفه 242
- اشاره 242
- هشام بن حکم (متوفای 199 ق) 243
- فضل بن شاذان نیشابوری (متوفای 260 ق) 244
- حسن بن موسی نوبختی (300 ق) 244
- ابوالمکارم حمزه بن علی بن زهره حلبی (متوفای 585 ق) 245
- شیخ مفید (متوفای 413 ق) 245
- قطب الدین راوندی (متوفای 573 ق) 245
- علامه حلی (متوفای 726 ق) 246
- سیدبن طاووس (متوفای 664 ق) 246
- شیخ بهایی (م 1031 ق) 247
- شهید ثانی (متوفای 966 ق) 247
- ملامحسن فیض کاشانی (متوفای 1091 ق) 248
- ملامحمد طاهر قمی (متوفای 1098 ق) 249
- علامه مجلسی (متوفای 1111 ق) 250
- علامه بحرالعلوم (متوفای 1212 ق) 251
- میرزای قمی (متوفای 1231 ق) 252
- ملااحمد نراقی (متوفای 1245 ق) 253
- صاحب جواهر (متوفای 1266 ق) 254
- شیخ انصاری (متوفای 1281) 254
- علامه وحید بهبهانی 255
- آیت اللّه بروجردی (متوفای 1380 ق) 255
- علامه محمدرضا مظفر (متوفای 1388 ق) 256
- آیت اللّه سید ابوالقاسم خویی (متوفای 1413 ق) 256
- امام خمینی رحمه الله 257
- آیت اللّه صافی گلپایگانی 258
- فصل چهارم: آیا فیلسوفان یونان باستان موحد بودند؟!! 261
- معرفی نویسنده و برخی از آثار وی 281
علامه وحید بهبهانی
وی در رد فلسفه می نویسد:
فلاسفه با حاکم گردانیدن قائده علیت بر عالم (برهان علیت) [که اضطرار و جبر از خصوصیات لاینفک آن است] اختیار را از خداوند متعال نفی می کنند.(1)
آیت اللّه بروجردی (متوفای 1380 ق)
مخالفت آیت اللّه بروجردی مرجع بزرگ عصر حاضر با ترویج فلسفه در حوزه علمیه قم مشهور است و بسیاری از شاگردان ایشان که همچنان در قید حیات هستند این امر را تأیید می کنند.(2)
و همچنین این سخن در بین علماء بسیار مشهور است که مرحوم
1- مستدرک سفینه البحار، ج 8، ص 299.
2- الفوائد الحائریه، ص 384. فلاسفه می گویند: آنگاه که علت تامه شود، معلول بی درنگ و اضطرارا از دل علت خارج می شود و آنگاه فلاسفه خداوند را از ازل علت تامه معرفی می کنند که حاصل این سخن می شود: 1. قدمت عالم 2. سلب اراده و اختیار از خداوند متعال بنابراین سخن، خدای فلاسفه یک خدای بیچاره است که از ازل باید خلق کند و نمی تواند جلوی بروز و صدور معلول را از ذات خود بگیرد، زیرا او علت تامه است و علت که تامه باشد معلول لاجرم خارج می شود!!! و این تفکر در حالی است که تمام ادیان الهی خداوند را صاحب اختیار و حریت در آفرینش معرفی می کنند.