- مقدّمه 2
- فصل اول: وحدت وجود و موجود 5
- فصل دوم: بیان برخی از سخنان ابن عربی و تابعان وی در وحدت وجود 19
- فصل سوم: مقام بت پرستی در دیدگاه عرفای صوفیه 41
- فصل چهارم: قداست شیطان در عرفان 53
- فصل پنجم: برخی دیگر از انحرافات عرفای صوفی 67
- اشاره 67
- لذت در جهنم 95
- شاهد بازی در تصوف 103
- اشاره 111
- بخش دوم: نقد کتابچه ای که به خیال نویسنده بت پرستی را علمی نموده است 111
- مقدّمه 112
- دفتر اول: گوساله پرستی در بیانات ابن عربی و شارح آن 114
- برخی از نقدهای ما 114
- اشاره 171
- بخش سوم: عرفان حقیقی و توحید در مکتب نورانی خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 171
- فصل اول: شاخص های عرفان اهل بیت عَلَیهِمُ السَّلام 172
- اشاره 184
- فصل دوم: خداشناسی و معارف توحیدی در مکتب نورانی خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 184
- 1. معرفت، صنع و موهبت الهی است و انسان بدون کمک الهی به آن راهی ندارد 187
- 2. انسان بر فطرت توحید و اسلام خلق شده است 190
- 3. خداوند به مخلوقش معرفی نمی گردد و مخلوق گزارشی از خالق نمی دهد 191
- 4. معرفت خدا خارج از دو حد تشبیه و تعطیل است 194
- 5. خداوند به حواس ظاهری و باطنی شناخته نمی شود 199
- 6. خداوند از خلقش خالی است و خلقش هم از خدا خالی هستند 204
- 7. اسماء و صفات خداوند توقیفی است 209
- 8. نهی از تکلم و تفکر در ذات خدا 211
- 9. کمالات و صفات انسان و دیگر موجودات غیر از کمالات و صفات الهی است و فقط در اسم مشترکند و در معنا مختلف 213
- اشاره 216
- 10. توحید ذاتی، صفاتی و فعلی از دیدگاه عرفان و تصوف و خاندان عصمت و طهارت عَلَیهِمُ السَّلام 216
- 1. توحید ذاتی: 217
- 2. توحید صفاتی: 217
- 3. توحید افعالی: 219
- نتیجه گیری و جمع بندی 221
- و کلام آخر: 226
- اشاره 227
- بخش چهارم: مخالفت استوانه های علمای تشیع در برابر جریان تصوف و فلسفه یونان 227
- فصل اول: رد تصوف در کلام معصومین عَلَیهِمُ السَّلام و علمای شیعه 228
- فصل دوم: سرچشمه های تصوف منتسب به اسلام 236
- فصل سوم: دیدگاه علمای بزرگ تاریخ تشیع درباره فلسفه 242
- اشاره 242
- هشام بن حکم (متوفای 199 ق) 243
- فضل بن شاذان نیشابوری (متوفای 260 ق) 244
- حسن بن موسی نوبختی (300 ق) 244
- ابوالمکارم حمزه بن علی بن زهره حلبی (متوفای 585 ق) 245
- شیخ مفید (متوفای 413 ق) 245
- قطب الدین راوندی (متوفای 573 ق) 245
- علامه حلی (متوفای 726 ق) 246
- سیدبن طاووس (متوفای 664 ق) 246
- شیخ بهایی (م 1031 ق) 247
- شهید ثانی (متوفای 966 ق) 247
- ملامحسن فیض کاشانی (متوفای 1091 ق) 248
- ملامحمد طاهر قمی (متوفای 1098 ق) 249
- علامه مجلسی (متوفای 1111 ق) 250
- علامه بحرالعلوم (متوفای 1212 ق) 251
- میرزای قمی (متوفای 1231 ق) 252
- ملااحمد نراقی (متوفای 1245 ق) 253
- شیخ انصاری (متوفای 1281) 254
- صاحب جواهر (متوفای 1266 ق) 254
- آیت اللّه بروجردی (متوفای 1380 ق) 255
- علامه وحید بهبهانی 255
- علامه محمدرضا مظفر (متوفای 1388 ق) 256
- آیت اللّه سید ابوالقاسم خویی (متوفای 1413 ق) 256
- امام خمینی رحمه الله 257
- آیت اللّه صافی گلپایگانی 258
- فصل چهارم: آیا فیلسوفان یونان باستان موحد بودند؟!! 261
- معرفی نویسنده و برخی از آثار وی 281
این فلسفه را بهل که با شهپر عشق
اشراق جمیل روی او نتوان یافت(1)
آیت اللّه صافی گلپایگانی
معظم له در رد فلسفه و عرفان می فرماید:
تدریس و تدرس فلسفه و عرفان مصطلح به طور آزاد مانند فقه و تفسیر و حدیث و علوم دیگر در حوزه ها و خصوصا قرار دادن آن در برنامه دروس حوزوی و دانشگاهی بسیار خطرناک است و اجرای این برنامه ها و تشویق و تأیید آنان قابل توجیه نیست و اگر کسی در این حوزه ها گمراه شود، علاوه بر اینکه خودش مسئول است، مدرس و استاد نیز مسئول خواهد بود.(2)
خوانندگان محترم ملاحظه فرمودند که استوانه های عالمان تاریخ تشیع، همگی با جریان فلسفی مخالف بودند که البته برای اختصار نام برخی از آن بزرگان آورده شد و إلاّ این عالمان صدها نفرند. اکنون سؤالی داریم:
آیا می شود همه این عالمان وارسته که در زمان خود یگانه دهر بودند را به قشری بودن و عدم فهم متهم نمود؟!!
اما متأسفانه فلاسفه و عرفا و طرفدارانشان باز حرف های خودشان را تکرار می کنند و آن را حق می دانند و نهایتا دو چیز را مطرح می کنند:
1- دیوان اشعار، ص 202.
2- نشریه مذهبی نور، چاپ مشهد مقدس، شماره 2 با موضوع فلسفه.