انسان کلید اسرار هستی صفحه 15

این شکل می بیند.

فطرت خداجویی انسان ها

انسان های خداجو بیش از دوازده هزار سال پیش از میلاد در هندوستان، مصر، چین، مکزیک و بعضی جاهای دیگر، خدا را به نوعی تصور می کردند که ذهنیّت آن ها به تصویر می کشید.

مثلاً وقتی که کودکی از یک دختر باکره متولد و بزرگ می شد و مردم را هدایت می کرد، او را تجلی خداوند یا روح القدس می دانستند یا حلول خداوند را در جسم او تصور می کردند. مقصود فقط حضرت عیسی(ع) نیست.

در کتاب دروازه زندگی و مرگ نوشته «موریس مترلینگ» آمده است:

اولین کشیش مسیحی که برای تبلیغ به کشور چین رفت و در آن جا در مورد تولد حضرت مسیح از دختر باکره سخن می گفت، با حیرت متوجه شد که فردی به نام «قوه که» چینی در 3468 ق.م از یک دختر باکره متولد شده است و چینی ها حلول خداوند را در جسم او پذیرفته و او را ستایش می کنند. هم اکنون نیز اگر یک روحانی مصری که در دوره اهرام زندگی می کرده است، ناگهان زنده شود و قدم به اریکه روم بگذارد و تابلوی «رافائیل» نقاش ایتالیایی را ببیند که در آن حضرت مریم طفل خود مسیح را در آغوش گرفته است، گمان خواهد کرد که او «هوروس مصری» است؛ چرا که او نیز از باکره ای به نام «ایزیس» متولد شده و مصری ها حلول خداوند را در کالبد او پنداشتند و او را ستایش کردند.

همچنین در هندوستان «دواکی» باکره ای که از او «کرشنا» یا «کریچنا» متولد شد و او تجلی گاه خداوند یا روح القدس است. (1)

همچنین در بابل دوشیزه باکره ای به نام «ایستار» طفلی به نام «تامور» به دنیا