شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 636

در سینۀ او بود تا روح از بدن شریفش مفارقت نمود.

و از همۀ این أخبار مهمتر بیان خود أمیر المؤمنین علیه السّلام است که در نهج البلاغه آمده و ابن أبی الحدید در ص 561 جلد دوم شرح نهج البلاغه آورده که ضمن بیانات خود صریحا فرموده و لقد قبض رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و انّ رأسه لعلی صدری و لقد سالت نفسه فی کفّی فامررتها علی وجهی (1).

و نیز در ص 590 همان جلد ضمن دفن صدّیقۀ کبری سلام اللّه علیها است که فرمود در خطاب برسول اللّه فلقد وسّدتک فی ملحوده قبرک و فاضت بین نحری و صدری نفسک (2).

اینها تمام دلائل متقنه است که خبر عایشه مردود و غیر قابل قبول است چه آنکه سابقۀ عداوت و دشمنی عایشه با مولانا أمیر المؤمنین علیه السّلام بسیار قوی است که شاید ان شاء اللّه در لیالی آتیه وقت مناسبی بدستم بیاید بعرضتان برسانم.

تحقیق در امر وصایت

و از همین احادیث هم کاملا جواب دوم آقای نواب مفهوم می شود که فرمودند با بود خلیفه چه احتیاجی بوجود وصی می باشد.

زیرا اگر انسان عاقل از عادت خارج شود و قدری با انصاف در خود احادیث دقت کند مخصوصا آن احادیثی را که می فرماید همان خدائی که اوصیاء انبیاء عظام را معین نموده علی را بوصایت من مقرر داشته می فهمد مراد وصیت خصوصی عادی خانوادگی نیست که هر فردی از بشر برای بعد از خود معین می نماید.

بلکه مراد همان وصایت بمعنای خلافت است که متصرف در جمیع شئون اجتماعی و انفرادی امت باید باشد که همان وصایت تالی تلو مقام نبوت است.