شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 637

مقام وصایت آن حضرت مورد تصدیق تمام علمای بزرگ خودتان می باشد و انکار این معنی را ننموده اند مگر عدۀ قلیلی از متعصّبین معاندین که انکار همۀ فضایل آن حضرت را نموده اند.

چنانچه ابن ابی الحدید در ص 26 جلد اول شرح نهج البلاغه(چاپ مصر)گوید فلا ریب عندنا انّ علیّا علیه السلام کان وصیّ رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و ان خالف فی ذلک من هو منسوب عندنا الی العناد (1).

اشعار بعض از صحابه اشاره بوصیت

آنگاه اشعار بسیاری از اصحاب رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نقل نموده که تمام آنها متضمن وصایت آن حضرت می باشد از جمله دو شعر از عبد اللّه بن عباس(حبر امت)است که در شعر اول خود گوید:

وصیّ رسول اللّه من دون اهله

و فارسه ان قیل هل من منازل

و نیز از خزیمه بن ثابت ذو الشهادتین نقل نموده که ضمن اشعار خود گوید.

وصیّ رسول اللّه من دون اهله

و انت علی ما کان من ذاک شاهده

و نیز از جمله اشعار ابو الهیثم بن تیهان صحابی است گوید:

انّ الوصیّ امامنا و ولیّنا

برح الخفاء و باحت الاسرار

برای اثبات مرام بهمین مقدار اکتفا می نمایم چنانچه مایلید بقیه اشعار و گفتار را در این باب مراجعه کنید بآن کتاب تا کشف بیشتری بر شما گردد که گوید اگر ملالت نمی آورد اوراق بسیاری پر می کردم از اشعاری که ذکر وصیت در او می باشد.

پس معلوم شد وصایت توام با مقام نبوت که فصل ما دون مقام نبوت است همان مقام خلافت و ریاست عامۀ الهیه است.

شیخ- چنانچه این اخبار صحیح است چرا در کتب آثار بوصیت نامۀ از رسول خدا