شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 752

أبی طالب و اعتراف بنبوّت و رسالت خاتم الانبیاء صلّی اللّه علیه و آله و سلّم باشد.

بسیاری از امور است که تواتر آن بهمین قسم معین می شود مثلا جنگها و شجاعتها و حملات مولانا امیر المؤمنین علیه السّلام در غزوات هر یک خبر واحد است ولی مجموع آنها روی هم تواتر معنوی است که افادۀ علم ضروری بشجاعت آن حضرت می نماید و همچنین است سخاوت حاتم و عدالت انوشیروان و غیر ذلک.

علاوه شما که بتواتر علاقه مند هستید بفرمائید تواتر حدیث مجعول ضحضاح را از کجا ثابت می کنید.

اقرار ابو طالب دم مرگ به لا اله الاّ اللّه

و اما جواب اشکال دوم شما خیلی بارز و آشکار است زیرا اقرار بتوحید و نبوّت و اعتراف بمبدا و معاد حتما نباید با کلمات نثر مانند گفتن اشهد ان لا اله الاّ اللّه و اشهد انّ محمّدا رسول اللّه باشد بلکه اگر فرد بیگانۀ از دین اشعاری بگوید که مستلزم اقرار و اعتراف بوحدانیّت حق و مقام رسالت حضرت ختمی مرتبت باشد قطعا کفایت می کند-پس وقتی جناب أبی طالب فرمود یا شاهد اللّه علیّ فاشهد-انّی علی دین النبیّ احمد-حکم همان اقرار بکلمات نثر را دارد.

ولی علاوه بر اشعار-حین موت با کلمات نثر هم اقرار نمود چنانچه سید محمّد رسولی برزنجی و حافظ ابو نعیم و بیهقی نقل نموده اند که در مرض موت جمعی از صنادید کفار قریش از قبیل أبو جهل و عبد اللّه بن ابی امیّه بعیادت جناب ابو طالب رفتند در آن حال رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود بعمّش ابو طالب بگو کلمه لا اله الاّ اللّه تا من بر آن شاهد باشم در نزد پروردگار متعال (1)فوری ابو جهل و ابن ابی امیّه گفتند ای ابو طالب آیا برمی گردی از ملت عبد المطلب و پیوسته این کلمات را تکرار نمودند تا آنکه فرمود بدانید أبو طالب بر ملت عبد المطلب می باشد آنها