میراث حوزه اصفهان جلد 6 صفحه 160

شیخ صالح جزائری

شیخ صالح بن حسن جزائری،از دانشمندان امامی سده یازدهم هجری است.اصل وی از بحرین بوده و زندگانی علمی خود را در نجف سپری نموده است.آخرین خبر از وی،گواهی قرائتی است که در یازدهم رمضان 1019 ق.در مجموعه ای از رسائل شیخ بهایی نوشته و از آن استفاده می شود که در سال مذکور در قید حیات بوده است.

او در کتاب مذکور،نیای خود را تا چند جدش چنین شماره می کند:

صالح بن حسن بن فضل به فیاض بن احمد بن فضل العباسی،که از این خاندان افرادی دیگری-که در زمره اهل علم بوده اند-در کتاب ها یاد شده است.از جمله آنها پسر عموی شیخ صالح است که به فضل بن محمد بن فضل عباسی،نامبردار بوده و نزد شیخ عبد النبی جزائری(متوفای 1021 ق)علم آموزی نموده و نسخه ای از اثر رجالی استادش عبد النبی موسوم به جامع الأقوال فی معرفه الرجال،را برای شیخ صالح مورد بحث ما،در سال 1017 ق در نجف اشرف،تحریر نموده و از شیخ صالح چنین تعریف آورده:

«إنّه برسم الشیخ الجلیل و الفاضل النبیل و الکهف الظلیل ذی العقل الراجح و المنهج الواضح شیخنا و مولانا إبن الشیخ حسن الشیخ صالح أصلح اللّه أمر داریه». (1)

شیخ صالح شاگرد شیخ بهایی بوده و از وی اجازه نقل روایت داشته،ولی بر اجازه شیخ بهایی به وی دسترسی پیدا نکردیم.یاد شیخ صالح جزایری با مسائل فقهی که از شیخ بهایی نموده،ماندگار گردیده است.

سوالات شیخ صالح از شیخ بهایی

اشاره

از سوال و جوابهایی که شیخ صالح جزائری از شیخ بهایی پرسیده،تاکنون،سه رساله