میراث حوزه اصفهان جلد 11 صفحه 312

محمود دهدار عیانی شیرازی رحمه الله ، و شرح آن از حکیم و عارفِ الهی ملاّ محمد جعفر لاهیجی رحمه الله را در بر دارد. این رساله نمونه بارزی از یگانگیِ عرفان، حکمت و اعتقادِ راسخ مذهبی می باشد.

ترجمه ناظم

صاحب مثنویِ حاضر محمود بن محمّد دهدار شیرازی قدس سره متخلّص به عیانی می باشد. او از عارفان شیعی قرن 10 هجری بوده و در تصوّف، عرفان، ریاضیات و علم اعداد، بسیار تبحّر داشته است. وی دارای فرزندی به نام محمّد است که او نیز صاحب کمالات است، تخلّصش «فانی» می باشد.

صاحب «طبقات أعلام الشیعه» در ترجمه حالِ جناب محمود دهدار شیرازی رحمه الله چنین می نگارد(1):

محمود دهدار هو أبو محمّد محمود بن محمّد المدفون فی الحافظیه بشیراز، کما ذکر فی «فارس نامه»، و هو المتخلّص «عیانی» المتبحّر فی علم الحروف و الجفر و الأعداد. و له فیها تصانیف رأیت منها: «مفاتیح المفالیق» و «جامع الفوائد» ... .(2)

همچنین جناب آقای احمد گلچین معانی در پاورقی کتاب «کاروان هند» در مورد جناب عیانی قدس سره می نویسد(3):

1- 1 طبقات أعلام الشیعه، ج 4، ص 238.
2- 2 ترجمه: محمود دهدار: وی ابو محمّد محمود فرزند محمّد می باشد. همانگونه که در کتاب فارس نامه مذکور است، وی در حافظیه شیراز مدفون می باشد. تخلّصش «عیانی» و متبحر در علم حروف، جفر و اعداد است. وی در این علوم تصانیفی دارد، آن هایی که به نظر من رسیده عبارت است از: «مفاتیح المفالیق» و «جامع الفوائد».
3- 3 کاروان هند، ج 2، ص 986.