صفات خدا در کلام اسلامی و کلام مسیحی ( قرون وسطا ) صفحه 104

صفحه 104

معنا که ذات خداوند این اوصاف را به نحو ذاتی دارا است و این صفات جدا از ذات حقایق جداگانه ای ندارند، آن گونه که اشاعره ادعا کرده اند.(1)

ابن میثم درباره معنای صفت می گوید:

صفت چیزی است که خرد آن را در رابطه به چیز دیگر (موصوف) اعتبار کند و صفت را جز به اعتبار موصوف نمی توان تعقل کرد، البته اگر عقل چیزی را به اعتبار چیز دیگری تصور کند، لازم نمی آید که شئ مورد تصور برای آن در واقع و حقیقت وجود داشته باشد.

او صفت و موصوف را مانند مضاف و مضاف الیه دانسته و در مقایسه با آن ها می گوید:

توضیح این مطلب همان چیزی است که در تعریف مضاف گفته شده است؛ بدین مضمون که مضاف چیزی است که تعقل ماهیتش در مقایسه با غیر، ممکن است و مضاف در رابطه با غیر جز در عالم تعقل وجود ندارد.(2)

2- صفات از دیدگاه ابن میثم

اشاعره اوصاف خداوند را زائد بر ذات می دانند، ولی امامیه این اعتقاد را نقد می کنند و معتقدند که اوصاف الهی عین ذات اوست. ابن میثم نیز مانند دیگر امامیه بر ردّ زائد بودن صفات بر ذات دو دلیل می آورد. البته این دلایل را افراد دیگری قبل از ابن میثم مانند شیخ مفید و دیگران ذکر کرده اند. ابن میثم نیز همان دلایل را در ردّ ادعای اشاعره ذکر می کند.


1- (1) بحرانی، ابن میثم، قواعد المرام فی علم الکلام، ص 101.
2- (2) بحرانی، ابن میثم، شرح نهج البلاغه، ترجمه، محمدی مقدم، یحیی زاده، ج 1، ص 244.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه