صفات خدا در کلام اسلامی و کلام مسیحی ( قرون وسطا ) صفحه 129

گرگوریوس نازیانزوسی عدم درک خداوند را هم در ذات می دانست و هم در احکام آن. او معتقد بود که نمی توان نامی برای او در نظر گرفت، چون چیزی که قابل درک نباشد، در نظر گرفتن اسم یا توصیفی برای او ممکن نخواهد بود. بنا به گفته او اگر قرار باشد نامی برای خدا انتخاب شود، مناسب ترین نام عبارت است از «آن است که هست»؛ یعنی او همان وجودی است که هست. در حقیقت گرگوریوس فقط وجود را که عامترین مفاهیم است بر او حمل می کند و غیر از آن را درباره او نمی پذیرد.

2- تثلیث

دانشمندان مکتب کاپادوکیه تقریبا یک تفکر را دنبال کرده اند و اختلافات زیادی ندارند، هرچند در بعضی از موارد جزئی اختلافاتی در آنها دیده می شود ولی اختلافات چشمگیر و بزرگ در آنها دیده نمی شود.

گرگوریوس نازیانزوسی نیز مانند بازیلوس قایل به وحدت در ذات و جوهر خداوند بود، ولی مانند سنت رسمی کلیسا خدا را در سه اقنوم یا سه فرد مجسم می کرد. او معتقد بود که هر سه اقنوم برابرند و هیچ رتبه و مقام و تابعیتی بین آنها نیست ولی هر یک به خصوصیت خاص خودش از دیگری متمایز است. به نظر او نام خاص پدر و «بدون منشاء» است چون او از کسی نیست و علتی ندارد. در حالی که پسر بدون منشاء نیست چون او از پدر است و از او زاده شده است. ولی اگر منشاء را به معنای زمان آن در نظر بگیریم، باز هم بدون منشاء است، چون خالق تابع زمان نیست. پس نام خاص پسر «مولود بدون منشاء» است. روح القدس که روح حقیقی است، از پدر صادر شده، ولی نه از طریق پسر، زیرا او از