صفات خدا در کلام اسلامی و کلام مسیحی ( قرون وسطا ) صفحه 146

باشد و چون خدا سرمدی هست علم او نیز باید سرمدی باشد و در نتیجه باید به طور نامحدود از ازل به همه چیز علم داشته باشد.

بوئتیوس دلیلی را نیز بر خالق عالم بودن خداوند ارائه می کند و می گوید که خداوند خالق عالم است و به عنوان خیر کامل منشاء خیر در جهان می باشد. اصولاً هر ناقصی در ارتباط با آن چه کامل است، ناقص می باشد. چون اگر کاملی در جهان وجود نداشته باشد دیگر ناقص، ناقص نخواهد بود. به عبارت دیگر، نقص تخفیف کمال است. پس همراه ناقص باید کاملی هم وجود داشته باشد و اگر کامل حذف شود برای تبیین وجود ناقص هیچ توضیحی وجود نخواهد داشت.(1)

3- علم خدا و اختیار انسان

علم خدا و اختیار انسان از مهم ترین مباحث کلامی است که جنجال های زیادی را به دنبال داشته است. هم در کلام مسیحی و هم در کلام اسلامی این بحث مورد توجه متکلمان قرار گرفته است.

وقتی قبول کردیم که خداوند یک موجود بی نهایت است و علم او نیز علم مطلق و بی نهایت است، یعنی حدّی برای علم او نمی توان فرض کرد. این که علم او حدّی ندارد به این معنا است که او همه چیز را می داند. در این صورت آیا او رویدادها و حوادث آینده را نیز می داند؟ آیا می داند که در آینده چه حوادثی رخ خواهد داد؟ چگونه او به چیزهایی که هنوز خلق نشده اند علم دارد؟ آیا او بر افعال انسان نیز علم دارد؟ اگر دارد آیا این ناقض اراده انسان نمی شود؛ چون افعال انسان اختیاری و مربوط به اراده او می باشد. اگر خداوند بر آنها علم داشته باشد باید چیزی که خدا بر آن علم