اندیشه اسلامی جلد 1 صفحه 74

خود حل و فصل نمایند.

معاد پاسخ مثبت به حب نفس مجرد انسان و بقای خویش و سعادتمند شدن ابدی و مطلق اوست. ایمان به معاد مبتنی بر پذیرفتن روح و نفس به عنوان یک موجود مجرد و واحد و جاوید و با ثَبات است. آن ها که معاد را رد می کنند انسان را مادی صرف و نجات و خوشبختی را منحصر در زندان دنیا می دانند. قرآن آن ها را دهری معرفی کرده می فرماید:”وَ قَالُوا مَا هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَ نَحْیَا وَ مَا یُهْلِکُنَا إِلَّا الدَّهْرُ وَ مَا لَهُم بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ”.(1)

انسان اگر عقیده داشته باشد که با مردن نابود می شود، سخت ناراحت و ناامید و بی نشاط و افسرده و سرد می گردد و زندگی را بی معنا و غیرموجه تلقی می نماید، لذا به دنبال اموری مثل شراب خواری و استعمال مواد می رود تا افکار فاسد و باطل و گزننده و ناراحت کننده خود را به کلی فراموش نماید، در نتیجه یک معتاد به تمام عیار می گردد و سلامتی و عمر را یک جا و به سرعت و مفت و مجانی از دست می دهد. او در اعمال و رفتار نیز ناهنجاری و اختلال و تناقض پیدا می کند.

آنها که می گویند:« من مات فقد فات؛ کسی که مرد یقیناً نابود شده است»، پس چرا برای بقای زندگی تا حد مرگ تلاش می کنند؟ پس آنها می میرند تا نمیرند(2).

اساساً جوانان بی بند و بار و فاسق از اعتقاد به معاد گریزانند و نفس لوامه خود را منکوب و لگدکوب و مغلوب می نمایند. آن ها تا مست غرور و قدرتند از بدبختی خود غافل اند و وقتی بیدار شدند یا باید برگردند و توبه نمایند و یا دچار سرزنش نفس لوامه خود بشوند و برای فرار از آن باید پناه به مخدرات ببرند و... . به همین دلیل مستی غرور جوانی بدتر و مدتش بیشتر از مستی شراب است، به ویژه این که آن مستی، سبب این مستی می گردد؛ چنان که روایت شده است: «سُکر الغفله و الغرور ابعد إفاقهً من سُکر الخُمور».(3)

اثبات برزخ

واژه برزخ در اصل معنای چیزی است که در میان دو شیء حایل می شود. “مَرَجَ