اندیشه های کلامی شیخ طوسی جلد 1 صفحه 268

باختند و اولین کسانی بودند که افتخار شهادت نصیبشان گشت.

مشرکان، عمار فرزند یاسر را مجبور ساختند که بر محبوب دلها؛ یعنیپیامبر (صلی الله علیه و اله وسلم) بدگویی نماید. گر چه این کار بر عمار سخت گران بود، لکن برای حفظجان خویش، به ظاهر به پیامبر (صلی الله علیه و اله وسلم) بدگویی کرد. برای بعضی از اصحاب، این کارعمار، سخت ناخوشایند آمد. غوغا به پا کردند و سر و صدا نمودند که عمار کافرشده و از دین برگشته است. پیامبر فرمودند: چنین نیست، عمار سر تا قدمش مملواز ایمان است.

عمار، اشک ریزان در حالی که ندامت تمام وجودش را فرا گرفته بود، نزدپیامبر (صلی الله علیه و اله وسلم) آمد. پیامبر با دستهای پر از عطوفت، اشکهای او را پاک کرد و فرمود:گریه نکن، اگر آن ستمگران دوباره به سراغت آمدند، آنچه را که می خواهند، بگو!سپس درباره عمار این آیه نازل گشت:(1) «من کفر بالله من بعد ایمانه الا من اکره و قلبهمطمئن بالایمان...»(2)

خداوند متعال با انزال این آیه مبارکه در مورد عمار و پیامبر با تأیید او، بر قانونتقیه صحه گذاشتند.

آری، از این زمان است که مشروعیت قانون تقیه بر دیوان قانون نامه اسلام بهعنوان یک حکم الهی ثبت گردید و سپر حفاظتی مسلمانان شد.

دوران بنی امیه

بعد از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم) حضرت امیرالمؤمنین علی علی و یاران وفادار و صدیقش؛همچون سلمان فارسی و دیگران، برای اسلام و وحدت امت مسلمان، تقیه را پیشهخویش ساختند. با توجه به اینکه امامت امت اسلامی حق مسلم اوست، در عین06