اندیشه های کلامی شیخ طوسی جلد 1 صفحه 300

تقیه را به دست می آوریم و از فرقه محقه اثنا عشریه نیز، همگی بالاتفاق، قائل به جواز تقیه هستند. از حیث احکام مترتب بر تقیه، احکام خمسه بر آن بار می گردد که بعضی از علمای شیعه، آن را تفصیل نداده اند و عده ای دیگر، آن را با تفصیل بیان کرده اند. از این جهت، بعضی خیال کرده اند که کلام شیعیان، اضطراب دارد. لذا اعتراض نموده و اضطراب کلام علما را به عنوان طعن، علیه برادران خویش محک قرار داده اند.

روایات تقیه

روایات درباره تقیه، فراوان است، به حدی که باب مستقل و جداگانه ای را در کتب حدیث به خود اختصاص داده است.(1) ما برای رعایت اختصار، چند حدیث را تینا ذکر می کنیم:

١. امام صادق(علیه السلام)از پدرشان نقل کرده اند که پیامبر می فرماید: «لا ایمان لمن لا تقیه له. و یقول: قال الله الا ان تتقوا منهم تقاه»؛(2) یعنی کسی که تقیه ندارد، ایمان ندارد.

٢. امام باقر فرموده اند: تقیه دین من و پدران من است و کسی که تقیه نکند، ایمان ندارد: «التقیه دینی و دین آبائی و لا ایمان لمن لا تفیه له»(3)

٣. امام صادق(علیه السلام)فرمود: «تقیه سپر و نگهدار مؤمن است. ایمان ندارد کسی که تقیه ندارد.»(4)

4. امام صادق(علیه السلام)فرمود: «تقیه در هر چیزی است که انسان بدان ناچار گردد2.

1- وسائل الشیعه، ج 11، باب وجوب التقیه، ص 459-483؛ اصول کافی، ترجمه باقر کمره ای، ج4، باب تقیه.
2- تفسیر عیاشی، ج 1، ص 166.
3- اصول کافی، ترجمه باقر کمره ای، ج 4، ص 648
4- همان، ص 652.