اندیشه های کلامی شیخ طوسی جلد 1 صفحه 43

6. ممکن است حق تعالی کسی را که توبه نکرده، تفضلا ببخشد و یا شفاعت نصیب او گردد.

7. تمام گناهان قابل توبه و بخشش هستند.

8. توبه صفت مدح است.

ج 1، ص 169، 170، 171.

ج 2، ص 415، 427، 480، 526، 594، 597.

ج3، ص 90، 145، 218، 337، 515، 516، 532، 589.

ج 4، ص 161، 586.

ج 5، ص 211، 232، 341، 508.

ج6، ص 196، 435، 436.

احباط:

شیخ طوسی احباط را باطل دانسته و می گوید: اگر کسی ثواب کوچکی هم داشته باشد، وجود گناهان بزرگ ثابت است و آیاتی را که احباط از آنها استفاده می شود تأویل می نماید. او معتقد است که دلیل باطل بودن احباط، هم سمعی است و هم عقلی.

از آیه 57 سوره آل عمران(1) و آیات مشابه آن استفاده می کند که احباط باطل است. و از اقامه برهان عقلی خودداری می نماید و می فرماید: این جا مورد ذکر آن نیست.

ج 1، ص 320، سطر021.)