اندیشه های کلامی شیخ طوسی جلد 1 صفحه 54

امامت:

او خلیفه بلافصل حضرت پیغمبر (صلی الله علیه و اله وسلم) را علی(علیه السلام)می داند.

ج 1، ص 449، سطر 12.

ج 2، ص 99، 485.

ج3، ص 435، 449، 474.

ج4، ص209

ج6، ص1417

شیخ تقیه را بر امام واجب نمی داند. مگر آن مواردی که خود امام تشخیص دهد. (ج 4، ذیل آیه 68 سوره انعام.)

شیخ طوسی امر به معروف و نهی از منکر را واجب و وجوب آن را هم سمعی می داند.

ج 2، ص 549، 565.

ج3، ص 362، سطر 9.

شیخ طوسی وجوب انکار منکر را سمعی و اجماعی می داند.

ج 2، ص 422، سطر 16.

ج3، ص 596، سطر 08

ج 4، ص 179، سطر 10.

ج5، ص16، 299.

شیخ طوسی توکل را واجب می داند. (ج 9، ص29، سطر 19.)

او ارزاق را به دست پروردگار می داند.

ج 2، ص 192، سطر 12.

ج 5، ص 426، 517.

ج6، ص 51، سطر 08