اندیشه های کلامی شیخ طوسی جلد 2 صفحه 256

امام یخنس فی زمانه عند انقطاع من علمه عند الناس سنه ستین و مائتین (260) ثم یبدو کالشهاب الوقاد فان ادرکت ذلک، قیمت عینک.

شیخ می فرماید: اگر چه این خبر را واحد هم در نظر بگیریم، ولی چون تحقق یافته است، دلیل بر صحت آن می باشد و چون این امور، غیبی است، باید به آنها ایمان داشت: «الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ »(1) و امر حضرت، جزء اسرار الهی و غیب می باشد (2)و اگر کسی این مسائل و اخبار را قبول نکند، در حقیقت، قول پیامبر اکرم صلی الله علیه واله را رد نموده است. در روایات هم بسیار سفارش شده است که غیبت آن حضرت را انکار نکنید و عده ای از مردم به خاطر طولانی شدن مدت غیبت، وجود آن حضرت را انکار می نمایند و حیرت و سرگردانی در بین مردم زیاد می شود. این پیش بینی ها در متن احادیث بیان گردیده است و مشخصات هر دو غیبت نیز بازگو شده و از حضرت به عنوان صاحب غیبت و رانده شده تنها اسم برده شده است.

مسأله غیبت در امتهای پیشین

غیبت حضرت، اولین موردی نیست که هیچ گونه سابقه ای در امم گذشته نداشته باشد، بلکه غیبت پیغمبران و صالحانی دیگر نیز مطرح بوده است؛ همانند حضرت خضر از زمان حضرت موسی علیه السلام تا کنون و همچنین غیبت حضرت موسی بن عمران از وطن، بعد از فرار از فرعون و قوم او که قرآن آن را نقل نموده است (3)و

1- بقره /3
2- «قال جماعه من الصحابه کابن مسعود و غیره: ان الغیب، ما غاب عن العباد عامه من أمر الجنه و النار و الارزاق و الاعمال و غیر ذلک و هو الأولی لأنه عام، و یدخل فیه ما رواه اصحابنا من زمان الغیبه و وقت خروج المهدی علیه السلام» (التبیان، ج 1، ص55.)
3- قصص / 7