فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 107

آمدند،وقتی نزدیک دوستان خود در نهر رسیدند گروهی از آنان بیرون آمدند و با مردی که زنی را سوار بر الاغ همراه می برد،برخوردند.به طرف او رفتند.دعوتش کردند.بعد تهدیدش نمودند و او را ترساندند و پرسیدند:تو کیستی؟گفت:عبد الله فرزند خباب که از صحابه رسول خدا(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم)بود،هستم.آنگاه خم شد تا لباسش را که با ترساندن آنها بر زمین افتاده بود،بردارد.به او گفتند:آیا ما تو را ترساندیم؟گفت:بلی.گفتند:نترس بیمی بر تو نیست.حالا از پدرت حدیثی که از پیامبر شنیده باشد برایمان نقل کن شاید خدا بهره ای از آن نصیبمان کند.گفت:پدرم از رسول خدا(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم)برایم نقل کرد که فرمود:«فتنه ای در راه است که در آن،دل انسان مانند جسمش می میرد.شب هنگام مسلمان باشد و صبحگاهان کافر برخیزد و صبح کافر باشد و شامگاهان مسلمان به بستر رود.»گفتند:ما هم همین حدیث را از تو پرسیدیم.حالا نظرت را دربارۀ ابو بکر و عمر بگو؟او هم به هردو درود فرستاد.گفتند:نظرت دربارۀ اول و آخر خلافت عثمان چیست؟گفت:او در اول و آخر خلافت بر حق بود.گفتند:دربارۀ علی پیش از تحکیم و بعد از آن،چه نظری داری؟گفت:او خدا را از شما بهتر می شناسد و بهتر دینش را حفظ و پاسداری می کند.بصیرت بهتری دارد.گفتند:تو از هوای نفس پیروی می کنی و اشخاص را از نامهایشان اطاعت می کنی نه از کارهایشان.به خدا سوگند تو را طوری بکشیم که تا به حال کسی را بدان حال نکشته ایم.آنگاه او را گرفتند و دستانش را بستند و همراه زن باردارش پیش انداختند تا رسیدند زیر یک درخت خرما.رطبی از آن افتاد و یکی از آنها آن را برداشت و بر دهن گذاشت.یکی از آنها اعتراض کرد و گفت:آیا بدون اجازه و بدون آنکه بخری آن را خوردی؟او هم بلافاصله از دهانش بیرون آورد و دور انداخت.آنگاه شمشیرش را برداشت و به طرف راست حرکت کرد.در این وقت خوکی از اهل ذمّه سر رسید او را با شمشیر کشت.همگی اعتراض کردند که این کار فساد در زمین است.صاحب خوک آمد؛رضایت او را جلب کردند.ابن خباب وقتی این کارها را از آنها دید،گفت:«اگر شما در آنچه من دیدم صادق باشید،ترسی از ناحیه شما بر من نیست.من مسلمانم و بدعتی هم در اسلام نیاورده ام و شما هم مرا امان دادید و