فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 110

اندوهشان را برطرف سازیم؟و من به شما گفتم:این کار ظاهرش ایمان و باطنش ظلم و طغیان است و اولش مهربانی و آخرش پشیمانی است.پس بر کارتان پایدار مانید و شیوۀ خود را دنبال نمایید.بر جهاد استوار باشید و دندان روی جگر نهید و به فریاد فریاد کننده ای توجه نکنید که اگر جوابش داده شود،گمراه گرداند و اگر بهش توجه نشود،خوار شود. (1)

وقتی امام با آنان اتمام حجت کرد و دید که آخرین دوا سوزاندن است،مردم را آماده کرد:حجر بن عدی را بر میمنه و شبث بن ربعی یا معقل بن قیاس ریاحی را بر میسره و ابو ایوب انصاری را بر سواران و ابو قتاده انصاری را بر پیاده نظام و قیس بن عباده را بر مردم مدینه که هفتصد یا هشتصد نفر بودند،گماشت.خوارج نیز آماده شدند.

زید بن حصین طایی را بر میمنه و شریح بن أوفی عبسی را بر میسره و حمزه بن سنان اسدی را بر سواره ها و حرقوص بن زهیر سعدی را بر پیاده هایشان گماشتند.

تلاش برای حفظ جان آنها:

آنگاه امام به قصد جلوگیری از خونریزی و کشتار،أسود بن یزید را با دو هزار سوار به طرف حمزه بن سنان که سیصد سوار داشت،فرستاد و پرچم أمانی به دست ابو ایوب داد.

ابو ایوب هم خوارج را ندا داد!هرکدام از شما که کسی را نکشته و معترض کسی نشده است زیر این پرچم درآید،در امان است و هرکدام از شما به طرف کوفه یا مداین برود و از این گروه بیرون رود در امان است.ما پس از دسترسی به قاتلان برادرانمان نیازی به ریختن خون شما نداریم.

این شیوه و سیاست حکیمانه،در تفرق آنها و حفظ جانشان مؤثّر افتاد.فروه بن نوفل اشجعی (2)با پانصد سوار از آنها جدا شد و گروه دیگری به صورت پراکنده از آنها جدا شده به طرف کوفه رفتند.قریب صد نفر دیگر به طرف علی(علیه السّلام)آمدند.تمامی