فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 217

از شهرها که مردمش این فتنه های ضررآفرین را قبول ندارند برویم. (1)

او از این سخن«مردمش ستمکارند»چه اراده کرده؟آیا او کوفه و مردم آن را که دور علی بن ابی طالب را گرفته بودند،اراده نکرده است؟!حال آنکه آیه در حق مشرکین نازل شده است.خداوند سبحان می فرماید: «وَ ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْیَهِ الظّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیراً». (2)

محکّمه اولی همانهایی بودند که شکم زن عبد اللّه بن خباب بن ارت،این تابعی بزرگوار را پاره کردند و به این هم بسنده نکردند و شوهر آن زن را مانند گوسفند سر بریدند آن هم پس از آنکه به او امان داده بودند و هم آنان بودند که سه زن را از قبیلۀ طی کشتند و ام سنان صیداوی را به قتل رساندند.آنها این جنایات را در مسیر حرکت از حروراء به نهروان مرتکب شدند.وقتی خبر این جنایات وحشیانه به علی(علیه السّلام)رسید او پس از اتمام حجت بر آنها به قتال آنها اقدام نمود.

در افراط آنان چه دلیلی محکمتر از سخن امام که دربارۀ شان فرمود:«شمشیرها بر گردنهایتان بر مواضع شفا و درد گذاشته بودید،گناهکار را با بی گناه خلط کرده بودید.» (3)

آیا باز هم درست است که استاد صالح بن احمد صوافی افراط را به خوارجی نسبت دهد که بعد از آنها آمده اند؟

این شبیب یاور ابن ملجم در قتل علی است که پس از شهادت علی،در کوفه بر معاویه وارد می شود و معاویه وقتی می بیند که شبیب در کوفه است به اشجع فرمان

1- 1) -منبع آن در فصل ششم ذکر شد.
2- 2) -نسا:75« [1]چه شده شما را که در راه خدا جهاد نمی کنید و در نجات جمعی ناتوان از مردان،زنان و کودکان تلاش نمی کنید که می گویند:پروردگارا!ما را از این دیار که مردمش ستمکارند بیرون بر و از جانب خود سرپرست و یاوری برای ما قرار بده.»
3- 3) -رضی:نهج البلاغه،خطبه 127.