فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 28

طلحه و زبیر بر سر پیشنماز شدن با یکدیگر به نزاع برخاستند و پس از گفتگوی طولانی که بین طلحه و زبیر صورت گرفت،قرار بر این شد که یک روز عبد الله بن زبیر امام جماعت باشد و روز دیگر محمد بن طلحه با مردم نماز بخواند.

حرکت علی به طرف بصره:

امام اطلاع یافت که توطئه گران از مکه به طرف بصره حرکت کرده اند.امام تلاش کرد تا آنها را قبل از رسیدن به بصره،در میانۀ راه متوقف سازد.در چهارمین ماه خلافت خود با هفتصد سوار که از جملۀ آنها چهارصد سوار از مهاجرین و انصار و هفتاد نفر از بازماندگان بدر و بقیه از سایر صحابه بودند،از مدینه خارج شد و سهل بن حنیف انصاری را به جای خود گماشت.پس از آن در ربذه،جایی بین مکه و کوفه کمین کرد و منتظر ماند تا سران فتنه را قبل از رسیدن به بصره دستگیر نماید اما در این کار توفیق نیافت چون آنان زودتر از امام از آنجا گذشته بودند.گروه دیگری از انصار مدینه نیز به لشکر علی پیوستند که در میانشان خذیمه بن ثابت،ذو الشهادتین نیز دیده می شد و ششصد سوار هم از قبیلۀ طی بدو ملحق شدند. (1)

عثمان بن حنیف که از بصره خارج شده بود در حالی که موهای سر،ریش و ابروهایش را کنده بودند در ربذه به علی پیوست.عثمان گفت:ای امیر مؤمنان!تو مرا با ریش فرستاده بودی حال بدون ریش نزد تو بازگشته ام.امام فرمود:خیر و اجر تو راست. (2)

وقتی خبر بیعت علی به کوفه و سایر شهرها رسید،کوفه از همه زودتر بیعت را اجابت کرد و ابو موسی اشعری که فرماندار عثمان بود،با رجوع مردم برای بیعت،بر