فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 29

خلاف میل باطنی اش برای علی بیعت گرفت. (1)

وقتی امام از ماجرای عثمان بن حنیف و نگهبانان خزانه آگاه شد،یکی از اصحاب را با نامه ای به سوی ابو موسی اشعری فرستاد و از او خواست که مردم را برای جنگ بسیج کند،اما او از خود سستی نشان داد و به وظیفه اش عمل نکرد با اینکه پیش از این برای امام بیعت گرفته و امامت او را پذیرفته بود.

او خطاب به مردم گفت:این پیشامد،فتنۀ بزرگی است که در آن خوابیده بهتر از بیدار و بیدار بهتر از نشسته و نشسته بهتر از ایستاده و ایستاده بهتر از سواره است.پس شما ذخیره ای از ذخایر عرب باشید.شمشیرها را در نیام کنید و نیزه ها را کنار گذارید و زه های کمان را ببرید.مظلوم و ستمدیده را پناه دهید تا این قضیه به پایان رسد و نتیجۀ فتنه آشکار گردد.

وقتی علی از این دنائت و پستی ابو موسی اشعری که جنگ با ناکثین را فتنه شمرده بود،آگاه شد،نامه ای به دست هاشم بن هاشم مرقال به او فرستاد و نوشت:«من تو را برای آنچه هستی والی قرار نداده ام مگر اینکه در راه حق یاور من باشی...»

ابو موسی از همان اول،هواخواه عثمان بود.همانطور که قبلا گذشت او تنها زمانی حاضر شد برای علی بیعت بگیرد که مردم برای بیعت بر او هجوم آوردند و او را ناچار به اخذ بیعت کردند.بر همین اساس او خود را کنار کشید و مردم را بسیج نکرد و وقتی با سائب بن مالک اشعری به مشورت پرداخت و سائب او را به متابعت از امام دعوت نمود،باز هم او به این کار اقدام نکرد (2)و هاشم هم جریان خودداری ابو موسی را از یاری کردن،به علی(علیه السّلام)گزارش داد.

وقتی برای امام روشن شد که این شخص حاضر نیست در راه صحیح گام بردارد، او را از سمتش برکنار کرد و قرظه بن کعب انصاری را به جای او فرماندار کوفه نمود و به ابو موسی نوشت:ای پسر حائک!منصب ما را واگذار که از نظر ما مذموم و مطرود