فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 320

اما بعد:نامۀ تو،توسط سنان بن عاصم برایم رسید.در آن برایم نوشته بودی که نامه ای به تو بنویسم.من هم نوشتم.در این نامه چیزهایی است که می پذیری و چیزهایی است که نمی پذیری و بر این اعتقادم که آنچه را که از کتاب خدا نوشته ام و بر طاعت و پیروی از دستورات او و سنت پیامبر او تشویق کرده ام می پذیری و آنچه را که نمی پذیری(بدان که)نزد خدا پذیرفته شده است.چیزهایی دربارۀ عثمان و مقام پیشوایان ذکر نمودی و گفتی که شهادت خداوند را در کتابش،آنگونه که بر پیامبرش نازل نموده است،احدی نمی تواند منکر شود و او شهادت داده است که اگر کسی به دستور خداوند حکم نکند از ظالمان،کافران و فاسقان است. (1)

من دربارۀ عثمان و پیشوایان چیزی جز آنچه که خداوند آن را حق می داند، نمی گویم و به زودی در این باره از کتابی که خدا آن را بر پیامبرش نازل نموده،برایت برهان می آورم و دربارۀ کسی که در نامه از او یاد کرده ای برایت می نویسم و از جریان عثمان و آنچه که او را بدان سرزنش می کنیم آگاهت می سازم و مقام او و کارهایی را که او مرتکب شده است بیان می نمایم.

همانطور که ذکر کرده ای او از سابقین در اسلام بوده و به آن عمل کرده است لیکن خداوند،بندگان را از فتنه و ارتداد از اسلام ضمانت نکرده است.

خداوند،محمد-صلی اللّه علیه و آله و سلم-را بحق مبعوث کرد و کتاب نازل فرمود و در آن همه چیز به صورت روشن بیان شده است.این کتاب دربارۀ اختلاف مردم حکم می کند:«این کتاب،هدایت و رحمت برای مؤمنان است.» (2)خداوند در کتابش حلال را حلال و حرام را حرام قرار داد.حکمی را واجب کرد و نحوۀ انجام آن را بیان و حدودش را مشخص نمود.آنگاه فرمود:«این حدود الهی است به آن نزدیک