کتابخانه بالقرآن

فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 342

صفحه 342

الف-حکم قرار دادن اشخاص در موضوعی که خداوند دربارۀ آن حکم دارد کفر است. (1)

ب-حکمیت تنها از آن خداوند تبارک و تعالی است.

در مورد اول تمامی فرقه های خوارج باهم همعقیده اند و اما در مورد دوم، چنانکه بعدا ذکر خواهیم کرد،بعضی از این فرقه ها بدان قائلند و از آنجا که تمامی متفکرین و بزرگان آنها بر مورد اول تکیه کرده و در توضیح و تنقیح و تثبیت آن سعی بلیغ به جا آورده اند،ما بعضی از عبارات آنها را ذکر می کنیم و سپس به تحلیل آن می پردازیم تا حق کاملا آشکار گردد.

تحکیم و تدخّل در موضوعی که حکم آسمانی دارد:

نویسندۀ معاصر،علی یحیی معمر مؤلف کتاب«الاباضیه فی موکب التاریخ»سخن مفصلی در این موضوع دارد و تلاش کرده تا اثبات نماید که«تحکیم»،دخالت در موضوعی است که خداوند در آن حکم دارد و آن عبارت از ادامۀ جنگ و قتال با طاغیان و استقامت در برابر آنان است و دست برداشتن از جنگ و واگذار نمودن کار به حکمان، مخالف حکم شریعت آسمانی است.

او می گوید:

مسلمانان با علی بن ابی طالب به عنوان امیر المؤمنین بیعت کردند و اولین کسانی که بیعت نمودند طلحه بن عبید اللّه و زبیر بن عوام بودند اما هنوز کار بیعت به پایان نرسیده بود که طلحه و زبیر با عده ای از بزرگان صحابه پرچم شورش و انقلاب را برافراشتند و در این کار از ام المؤمنین عایشه کمک گرفتند.خلیفه موضع قاطع و سختی را در برابر انقلابیون اتخاذ نمود.بسیاری از مسلمانان از جمله طلحه و زبیر در این انقلاب خونین کشته شدند و عده ای که باقی ماندند به آغوش رهبری و مردم بازگشتند.

1- 1) -وجه اول،از همان وجوهی است که در فصل سوم ذکر شد و ما در آنجا به خواننده وعده دادیم که به تحلیل و تفصیل آن می پردازیم و آنچه که در اینجا بیان می کنیم وفا به همان عهد است.