فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 46

معاویه از موضع خود عقب نشینی کرد.معاویه از عمرو بن عاص پرسید:آیا علی ما را از آب منع می کند همانطور که ما او را از آب منع کردیم؟عمرو گفت:هرگز!زیرا او برای امر دیگری بدینجا آمده است.آنگاه معاویه از علی درخواست نمود که اجازه دهد افرادش وارد شریعه شوند و آب بردارند و قاصدانش بتوانند وارد لشکر شوند.علی نیز به این درخواستها جواب مثبت داد. (1)

امام علی(علیه السّلام)روزی که وارد صفین شد اوایل ذی الحجه سال 36 بود.این ماه از ماههای حرام بود.به همین جهت علی به معاویه پیام داد و او را به وحدت کلمه و اتحاد با مسلمانان فراخواند.مراسلات بینشان ادامه یافت.سرانجام توافق کردند که تا آخر ماه محرم سال 37 ه.ق.درگیری صورت نگیرد.

وقتی ماه محرم آخر شد،مهلت مورد توافق به پایان رسید.امام به شامیان پیام داد که من با کتاب خداوند متعال با شما احتجاج می کنم و به آن دعوتتان می نمایم.این اختیار را به شما می گذارم؛همانا خداوند نیرنگ خیانتکاران را راست نمی نماید.اما آنان در جواب گفتند:حاکم بین ما و تو شمشیر است تا کسی که ضعیفتر است از پا درآید.

صبح روز چهارشنبه،اول ماه صفر از راه رسید.علی(علیه السّلام)لشکر را آمادۀ نبرد کرد.اشتر پا به میدان مبارزه نهاد.از آن طرف معاویه،حبیب بن مسلمه فهری را به مبارزۀ اشتر فرستاد.نبرد شدیدی بین دو لشکر درگرفت.از کشته های طرفین،پشته ها ساخته شد.

جنگ تا دهم ربیع الاول سال 37 بدون وقفه ادامه یافت و در پایان هرروز پیروزی از آن علی بود.تا آنکه از دشمن رمقی بیش نماند.علی(علیه السّلام)دست به دعا برداشت و دعا کرد:خدایا!ای بخشاینده!ای مهربان!ای یکتا!ای بی همتا!ای بی نیاز!ای خدا!ای خدا!ای پروردگار!به سوی تو گامها برداشته شد و قلبها شکسته شد و دستها بالا رفت و گردنها کشیده گشت و چشمها خیره شد و حاجتها خواسته شد.پروردگارا!به تو شکایت می بریم غیبت پیامبرمان را و کثرت دشمنانمان را و پراکندگی خواسته هایمان