فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 49

عمرو بن عاص،ابن ابی معیط،حبیب بن مسلمه و ابن ابی سرح اهل دین و قرآن نیستند.

من آنها را بهتر از شما می شناسم.در کودکی با آنها بوده ام و در بزرگی همراه شان بوده ام.

آنان بدترین کودکان و بدترین مردان بوده اند.دعوت به قرآن،کلام حقی است که از آن باطل اراده شده است.سوگند به خدا آنها قرآنها را برای این بالا نبرده اند که آن را بفهمند و بدان عمل نمایند،بلکه این کار آنها یک نوع نیرنگ و فریب است.شما با نیروی رزمی و اتحاد فکریتان ساعتی همراهیم نمایید،آنگاه حق بر جای خود استقرار می یابد و دماغ ستمگران به خاک مالیده می شود. (1)

سخنان علی در دلهای بلنداندیشان اثر مطلوبی گذاشت و آنها دریافتند که پشت این ظاهر دلربا چه دسیسه ها و فتنه هایی قرار دارد ولی کوتاه اندیشان بادیه نشین که فقط به ظاهر امور نگاه می کردند و از درک باطن آن عاجز بودند،از فهم این سخنان دور ماندند.از این رو در حدود بیست هزار نفر از این کوته فکران،غرق در آهن،اسلحه بر دوش با پیشانی هایی که از سجده پینه بسته و در حالی که پیشاپیش شان مسعر بن فدکی و زید بن حصین و گروهی از قاریان که بعدها جزء خوارج شدند حرکت می کردند،بر علی وارد شدند و او را نه به نام امیر المؤمنین که به نام خودش مورد خطاب قرار دادند و گفتند:ای علی!دشمن تو را به کتاب خدا دعوت نموده،دعوتشان را اجابت نما وگرنه تو را مانند پسر عفان می کشیم.به خدا سوگند اگر اجابت نکنی ما این کار را می کنیم.

امام فرمود:«خدا رحمتتان کند!من اولین کسی بودم که به کتاب خدا دعوت نمودم و اولین کسی بودم که آن را اجابت نمودم و سزاوار من نیست و دینم اجازه نمی دهد که به کتاب خدا دعوت شوم و آن را نپذیرم.من با آنها مبارزه می کردم تا به حکم قرآن گردن نهند اما آنان از فرمان خدا سرپیچیدند و پیمانش را شکستند و کتابش را کنار گذاشتند.

من به شما گفتم که آنان قصد فریب شما را دارند.آنان نمی خواهند به قرآن عمل نمایند.»

گفتند:به اشتر پیام بده که برگردد.این در حالی بود که اشتر در بامداد لیله الهریر