فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی: خوارج - جلد 5 صفحه 56

ما مسلمانیم؟علی(علیه السّلام)فرمود:

ای پسر نابغه!تو همواره دوست کافران و دشمن مسلمانان بوده ای.تو مانند مادرت هستی که تو را زاده است.عمرو با شنیدن این کلام از جا برخاست و گفت:به خدا سوگند پس از امروز هرگز با تو در یک مجلس نمی نشینم.علی فرمود:به خدا سوگند من نیز امیدوارم که خداوند به تو و یارانت پشت کند. (1)

موافقتنامۀ صلح یا پیماننامۀ تحکیم:

علی(علیه السّلام)از حق مشروع خود دست برداشت و مانند رسول خدا راضی شد که نامش بدون عنوان امیر المؤمنین نگاشته شود.از این رو صلحنامه را به نحو زیر املاء نمود که در آن،عبرتها و نکته هایی چند به چشم می خورد و مشتمل بر چند بند است و چه بسا در آینده مورد مراجعۀ ما قرار گیرد:

1-این پیمانی است که علی بن ابی طالب و معاویه بن ابی سفیان و پیروانشان بر آن توافق نمودند که حکم کتاب خدا و سنت پیامبرش(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم)را بپذیرند.در این قضیه علی از طرف مردم عراق و شیعیان خود از حاضر و غایب وکالت دارد و وکالت مردم شام و همراهان آنان از حاضر و غایب با معاویه است.ما رضایت دادیم هر آنچه که قرآن حکم کند بر آن گردن نهیم و هرچه قرآن دستور بدهد ما خود را ملزم به رعایت آن بدانیم و هدف ما از این گردهمایی جز این چیز دیگری نیست و ما در همۀ آنچه که مورد اختلاف ماست از اول تا آخر،کتاب خدا را حکم قرار دادیم و هرچه را قران زنده بدارد ما هم آن را زنده می داریم و هر آنچه را قرآن مرده بدارد ما هم آن را مرده می داریم.این خواستۀ ماست و بدان راضی هستیم.

2-علی و پیروانش پذیرفتند که عبد الله بن قیس(ابو موسی اشعری)ناظر و حکم شان باشد و معاویه و پیروانش پذیرفتند که عمرو بن عاص ناظر و حکم شان باشد.

3-از هردو حکم شدیدترین عهد و میثاق الهی گرفته شد که در مأموریت محولۀ