مذاهب صفحه 1027

صفحه 1027

رفض چیست؟ و رافضی به چه کسی گفته می شده است؟

پاسخ

یکی از واژه هایی که نیاز به ریشه یابی و تحقیق دارد، رفض و رافضی است. در طول تاریخ، گروه ها و فرقه های اسلامی برای کوبیدن و از صحنه بیرون کردن گروه مخالف خود، همواره از القاب ناپسند و ناشایست استفاده می کرده اند و متأسفانه عدم آگاهی توده های مردم در عصر اموی و وجود سیاست های خاص حاکمان آن دوره بر این مسأله دامن زده است. رفض و رافضی از جمله چنین القابی است که برخی از نویسندگان آن را به شیعه امامیّه نسبت داده اند/

رفض در لغت

رفض به معنای ترک و رها کردن چیزی است: «رفضته ای ترکته»؛ رها کننده چیزی را رافضی گویند/

در اصطلاح نویسندگان تاریخ و عقاید در مورد وجوه استعمال این واژه اختلاف است/

برخی می گویند: رفض یعنی رها کردن وحی و برگشت به افسانه ها و خرافات بت پرستی و طاغوت پرستی. به عبارت دیگر بازگشت به آثار و ارزش های جاهلیت و این حقیقت را به شخصی به نام عبداله بن سبا و پیروان او نسبت داده اند زیرا وی، امام علی بن ابیطالب(ع) را پیغمبر می پنداشت و با این پندار دین اسلام را رفض نمود/

«اِنّما سَمُّوا الروافضَ لِکونهم رفضُوا الدینَ»;{1} بدین جهت رافضی گفته اند که دین را رها کردند/

بعضی معتقد هستند که واژه رفض و رافضی از سال 122 ه . ق. در زمان زید بن علی به کار برده شد. بغدادی می نویسد: «فرقه زیدیّه را رافضی می گویند».{2} در مفاتیح العلوم، خوارزمی آمده است: «به جماعتی که با زید بن علی بیعت کردند و سپس او را رها کردند رافضی گفته شده است»/

مصباح المنیر نیز چنین می نویسد: «و الرّافضُْ فِرقٌْ

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه