کتابخانه بالقرآن

مذاهب صفحه 201

صفحه 201

ابن عباس می گوید: موقعی که آیه "انّ الذین آمنوا و عملواالصالحات اولئک هم خیرالبریّه" نازل شد، پیغمبر (ص) به علی (ع) فرمود: "مصداق این آیه تو و شیعیانت می باشید که در قیامت خشنود خواهید بود و خدا هم از شما راضی است".

امام کاظم (ع) فرمود: " چنین نیست هر که ادعای بستگی به ما نمود، مؤمن باشد، بلکه این گونه افراد تنها مایه انس مؤمنان اند".

جمله " به جهان خرسند گشتن نادانی است" حجت و برهانی ندارد. بدیهی است اشخاصی که از سر ناگواری ها ، سختی ها و مصیبت ها سخنی گفته اند، نمی توان از نظر عقلی دلیلی بر آن اقامه کرد. البته این سخن بی جانیست و به یک معنا درست است و آن این که از دیدگاه یک نفر عارف که دنیا را صل نمی داند و به معنویت و توجه به خدا بیشتر اهمیت می

دهد، از دیدگاه او توجه زیاد به دنیا، نادانی و بی خردی است.

امّا جمله "بدگویی از مردم بدترین بهتان است"حاکی از حقیقتی است. تهمت زدن به افراد بی گناه و بدگویی از آنان از گناهان بزرگ است. بهتان به معنای تهمت زدن به بی گناه است.

منظور از شیعه چیست ؟

پرسش

منظور از شیعه چیست ؟

پاسخ

شیعه در لغت عرب به معنای پیرو است . قرآن مجید می فرماید : و ان من شیعته لابراهیم (1) یکی از پیروان نوح , ابراهیم است . اما در اصطلاح مسلمانان , شیعه به گروهی اطلاق می شود که معتقدند پیامبر صلی اللّه علیه و آله پیش از درگذشت خود , جانشین خویش و خلیفه مسلمین را در مناسبتهای متعددی ; ازجمله در روز هیجدهم ذوالحجه , سال دهم هجری که به روز غدیر معروف است , دریک اجتماع بزرگ معین فرمود و او را به عنوان مرجع سیاسی , علمی و دینی پس ازخود , تعیین نمود . توضیح آن که : پس از پیامبر گرامی , مهاجر و انصار به دو گروه تقسیم شدند :1 - گروهی معتقد بودند که پیامبر خدا صلی اللّه علیه و آله مساله خلافت را نادیده نگرفته و جانشین خویش را تعیین فرموده است و همان علی بن ابی طالب است ; نخستین کسی که به وی ایمان آورد . این جمعیت که متشکل از گروهی مهاجر و انصار بود و در راس آنان , کلیه شخصیتهای بنی هاشم و جمعی از بزرگان صحابه ; مانند سلمان , ابوذر , مقداد , خباب بن ارث وامثال آنان قرار داشتند , بر همین عقیده باقی ماندند و شیعه علی علیه السلام نام گرفتند . البته این لقب را پیامبر گرامی , در حال حیات خود به پیروان امیرمومنان عطافرموده است . آنجا که با اشاره به علی بن ابی طالب می فرماید : والذی نفسی بیده , ان هذا و شیعته لهم الفائزون