کتابخانه بالقرآن

مذاهب صفحه 377

صفحه 377

معنای لغوی بدعت چیست؟

پاسخ

بدعت در لغت عرب، به معنی کار بی سابقه است که نمونه قبلی نداشته باشد. قرآن، خدا را چنین توصیف می کند: «بَدِیعُ الْسَّمَاواتِ والأرضِ» انعام /101

[آفرینند آسمان و زمین است.] که آنها را بدون الگو و نمونه پیشین، آفریده است، و به عبارت دیگر، هر چیز جدید و بی سابقه را «بدیع» و کار نو ظهور را «بدعت» توصیف می کنند. راغب در مفردات می گوید:

«ابداع، پدید آوردن چیزی است که نمونه و سابقه ای نداشته باشد و چاهی را که تازه حفر کرده باشند، بدیع می گویند.»

قرآن پیامبر را چنین توصیف می کند:

«قُلْ مَا کُنتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ» احقاف/9

[بگو من در میان پیامبران پدیده نو ظهوری نستم، بلکه پیش از من نیز پیامبرانی آمده اند].

بدعت به معنی لغوی، یعنی کارهای نو ظهور، نمی تواند بدون قید وشرط حرام باشد، زیرا جهان زندگی پیوسته در دست تغییر و دگرگونی است و همان طور که طبیعت به طور مستمر در حرکت و تغییر و نو آوری است، زندگی انسان نیز از نظر پوشاک و خوراک و مسکن و صنایع، پیوسته در حال دگرگونی و نو شدن است و هیچ عاملی نمی تواند حرکت عظیم زندگی انسان را متوقف سازد، بلکه او باید طبق سنت الهی گام به پیش نهد و زندگی را هر روز رنگین تر ساخته و چهره زندگی را هر روز تازه تر سازد.

شیعه می گوید فلان عالم سنی عقاید شیعه را تاییدمی کند پس چرا عمل نمی کند؟