کتابخانه بالقرآن

مذاهب صفحه 599

صفحه 599

از این آیه، به خوبی استفاده می شود که لعن آنان که موجبات آزار خداوند و پیامبرش را فراهم می کنند، جایز است.

همان طور که اطّلاع دارید، مسأله خلافت بلافصل علی((علیه السلام))، از مسایلی است که جزو اصول مذهب شیعه به شمار می آید و این مسأله، با ادله عقلی فراوان و آیات قرآن و روایات قطعی(که بسیاری از آن ها مورد پذیرش دانشمندان اهل سنّت است و در کتاب های آنان نقل شده) اثبات شده است; مثلا; یکی از مسایلی که سند قطعی از قرآن و حدیث دارد، مسأله انتخاب علی((علیه السلام)) به مقام خلافت و جانشینی پیامبر اسلام((صلی الله علیه وآله)) در مکان «غدیر خم»، پس از مراجعت پیامبر((صلی الله علیه وآله)) از «حجه الوداع» است که پیامبر((صلی الله علیه وآله)) در آن جا به فرمان خداوند در برابر گروه بی شماری(70000 نفر یا بیشتر) این مسئله مهم را آشکار ساخت که به اعتراف خود اهل سنّت، عُمر یکی از کسانی بود که به علی((علیه السلام)) برای این منصب افتخارآمیز تبریک گفت.

با در گذشت پیامبر اسلام((صلی الله علیه وآله)) همین عمر صحنه را عوض کرد و مسیر خلافت را از محور اصلی آن منحرف

ساخت.

با کمترین اندیشه، این حقیقت روشن می گردد که اگر از ابتدا خلافت در اختیار علی((علیه السلام)) با آن شخصیّت ممتاز از نظر علم و دادگری و سایر فضایل عالی اخلاقی، قرار می گرفت و امکانات و شرایط در سایه قدرت، فرصت مناسبی برای آن حضرت به وجود می آورد، چقدر مسلمین در سایه این قدرت می توانستند پیشروی کنند و از اقیانوس بیکران دانش حضرت علی((علیه السلام)) استفاده های شایان بنمایند; آیا در چنین عصر درخشانی دنیا مدینه فاضله نمی شد؟

آیا این کار خلفا که موجب شد بشریّت از پیشرفت های علمی و مزایای عالی انسانی محروم بماند، جنایت نبوده است؟ و آیا به کسانی که این چنین با حیثیّت دین و فضایل باارزش انسانی بازی می کنند، نباید بدبین باشیم؟ گذشته از جنایات و ضربه هایی که در زمان خلافت آن ها بر پیکر اسلام و مسلمین وارد شد که نقل آن ها با نوشتن نامه سازگار نیست.

یکی دیگر از نمونه های جنایت خلیفه دوّم، غایله بیعت گرفتن از حضرت علی((علیه السلام))پس از رحلت رسول اکرم((صلی الله علیه وآله)) و آمدن به در خانه فاطمه زهرا((علیها السلام)) و آزردن آن یگانه بانوی اسلام است که در برخی از کتابهای معتبر اهل سنّت مانند کتاب «الامامه و السیاسه» صفحه 12 نقل شده است; با این که روایات فراوانی از خود اهل سنّت وارد شده که پیامبر اسلام((صلی الله علیه وآله)) درباره فاطمه زهرا((علیها السلام)) می فرمود که هر کس فاطمه را بیازارد، مرا آزرده است; آیا کسی که به اعتراف خود اهل سنّت، در آن صفحه جانگداز فاطمه((علیها السلام)) را آزرد - که این

خود آزردن پیامبر محسوب می گردد - مستحق لعن چیست؟

(بخش پاسخ به سؤالات )

چرا شیعیان لعن بر عمر را جایز می دانند؟