کتابخانه بالقرآن

مذاهب صفحه 701

صفحه 701

و موهوم است و هر انسانی به عقل خویش مراجعه کند درک می کند که عقل در بسیاری از موارد بطور استقلال زشتی و خوبی چیزهایی را می فهمد و در می یابد و در مواردی هم که درک عقل کوتاه است و دین در آن موارد دستوارتی دارد باز دستورات دین پرده از حسن و قبح و مصالح و مفاسدی که عقل در مورد آنها نارساست بر می دارد/

بنابراین، روشن شد اینکه گروهی از اهل سنّت (اشاعره) خدا را عادل نمی دانند نه این است که آنان صریحاً بگویند خدا عادل نیست بلکه براساس اعتقاد به آن مسأله بی اساس لازمه گفتارشان این است که خدا عادل نیست/

نظر اهل سنت را درباره شفاعت کاملاً توضیح دهید/

پرسش

نظر اهل سنت را درباره شفاعت کاملاً توضیح دهید/

پاسخ

شفاعت در لغت از ماده شفع به معنای ضمیمه کردن چیزی با چیز دیگر است.{1} و در اصطلاح عبارت است از اینکه در پرتو شفاعت شفیع و به پاس احترام و مقام و منزلتی که شفیعان واقعی در دادگاه الهی دارند گروهی از گناهکاران از عذاب نجات پیدا کرده و خداوند از تقصیر آنان می گذرد.

اصل شفاعت یک عقیده قرآنی است و کسی نمی تواند آن را انکار کند. قرآن کریم می فرماید: (من ذاالذی یشفع عنده الاّباذنه...);{2} و نیز می فرماید: (ما من شفیع الاّمن بعد اذنه);{3} و هیچ یک از فرقه ها و مذاهب اسلامی با اصل شفاعت مخالفتی ندارند تنها اشکالات جزئی و کوچکی در مفاد و معنای شفاعت برای معتزله از اهل سنت وجود دارد که شفاعت را چنین معنی می کنند: شفاعت پیامبر مربوط به افراد مطیع و فرمانبردار می باشد نه گروه گناهکاران و پیامبر هرگز درباره کسانی که محکوم به عذاب هستند شفاعت نمی کند و به عقیده این گروه شفاعت مایه ترفیع و افزایش پاداش و ارتقا درجه خواهد بود نه بخشش گناه.{4}

ولی شیعیان و اشاعره از اهل سنت شفاعت را چنین معنی می کنند: که شفاعت مربوط به افراد گناهکار می باشد و آن نجات دادن گناهکاران از عذاب و کیفر اعمال است.

لذا ما آرأ و نظرات بعضی از علمای اهل سنت و شیعه را در مورد مسأله شفاعت ذکر می کنیم: