کتابخانه بالقرآن

مذاهب صفحه 817

صفحه 817

پس از درگذشت پیامبر گرامی (ص) گروههایی درباره آن حضرت و پیشوایان معصوم، از مرز حق تجاوز کرده و مقاماتی را برای آنان قائل شدند که از آن خداست. از این جهت آنان «غالی» یا «غالیان» نامیده شدند که از مرز حق تجاوز کردند.

شیخ مفید می گوید: غالیان گروههایی هستند که به اسلام تظاهر نموده ولی برای امیرمؤمنان و پیشوایان از فرزندان او، الوهیت و نبوت ثابت نموده اند، و آنان را با صفاتی معرفی کرده اند که از مرز حقیقت فراتر است. (تصحیح الاعتقاد/109) علامه مجلسی می گوید: «غلو» درباره پیامبر و پیشوایان این است که آنها را خدا بنامیم یا در عبادت و پرستش شریک خدا بینگاریم، و یا آفرینش و روزی را از آن آنها بدانیم، و یا معتقد شویم خدا در آنها حلول کرده است و یا بگوییم آنان بدون الهام از جانب خدا از غیب آگاهند، و یا امامان را پیامبر بیندیشیم، یا تصور کنیم که شناخت و معرفت آنان ما را از هر نوع عبادت خدا بی نیاز می سازد و تکلیف را از ما بر می دارد». (بحارالانوار:25/364)

امیرمؤمنان و فرزندان پاک

او (ع) پیوسته از غالیان دوری جسته و بر آنها لعنت فرستاده اند، ما در این جا به نقل یک حدیث بسنده می کنیم، امام صادق (ع) به پیروانش چنین دستور می دهد: «إحذَروا علی شبابِکُمُ الغلاه لا یُفْسِدُوهُمْ فإن الغلاه شرُّ خَلقِ الله، یُصغِّرون عظمَه الله و یدعونَ الربوبیه لعباد الله» (مدرک قبل/265): [بر جوانان خود از غالین بترسید، مبادا باورهای دینی آنها را فاسد سازند، حقا که غالیان بدترین مردمند، کوشش می کنند از عظمت خدا بکاهند و برای بندگان خدا ربوبیت و کردگاری ثابت کنند.]

از این جهت تظاهر آنها به اسلام بی ارزش می باشد، و بزرگان اسلام آنها را کافر می دانند، یادآور می شویم که در عین اینکه باید از غلو پرهیز نمود ولی نباید هر نوع عقیده و اندیشه درباره پیامبران و اولیاء الهی را غلو اندیشید. و باید، مانند همه جا، حزم و احتیاط را از دست نداد، و با سنجش درست، عقاید را سنجید.

آیا کاردرویشان اهل سنت که با انجام حرکاتی نام پیامبر(ص ) را می برند و خنجروامثال اینهارادربدن خود فرو می کنند بدون کوچکترین خونریزی صحیح است

پرسش

آیا کاردرویشان اهل سنت که با انجام حرکاتی نام پیامبر(ص ) را می برند و خنجروامثال اینهارادربدن خود فرو می کنند بدون کوچکترین خونریزی صحیح است

پاسخ

درویشان و مرتاضان در سراسر جهان چنین کارهایی انجام می دهند و هیچ اختصاصی به پیروان یک دین و مذهبندارد و حتی ارتباطی به عقیده به خدایی ندارد. هر کس می تواند با ریاضت های طولانی و آموزش های لازم چنینکارهایی را انجام دهد. چنان چه هم اکنون در هندوستان مرتاضان کارهایی شگفت آور انجام می دهند ولی این نوع ریاضت ها از نظر شرع مقدس اسلام حرام بوده و موجب خروج انسان از حد اعتدال می گردد. بلی ریاضت های مشروعبرای خودسازی و تقرب یافتن به خدا در دین وجود دارد که مرحله نخست آن پرهیز از محرمات و عمل به واجباتاست و اگر کسی جدا پی گیر مطلب باشد توانایی هایی در او ایجاد می شود فوق آنچه دراویش بدان می بالند. همانندخبر از آینده و یا تصرف در طبیعت و ... (برای توضیح بیشتر در این موارد به کتاب «نشان از بی نشان ها» مراجعهفرمایید).{J