مذاهب صفحه 931

صفحه 931

اولاً، به حکم عقل بر خداوند لازم است تمام آنچه انسانها در پیمودن طریق عبودیّت - که به خاطر آن آفریده شده اند - لازم دارند، برای آنان بیان کند. که اگر بیان نکند نقض غرض و خلاف لطف است؛ امّا لازم نیست چنانچه مسأله ای در قرآن مجید در رابطه با اشخاص مطرح است، از آنان به طور صریح نام برده شود، بنابراین باید مسأله خلافت علی«علیه السلام» از ناحیه ی خداوند بیان می شد اما لازم نبود که صریحاً نام حضرت علی«علیه السلام» در قرآن برده شود.

امّا اینکه اگر صریحاً نام حضرت علی«علیه السلام» در قرآن برده شده بود، این اختلافات پایان می یافت، باید گفت که سنت پیامبر نیز مانند قرآن است و فرقی با قرآن ندارد. همواره شیوه ی قرآن بر طرح مسائل کلی است و بیان آن به وسیله سنت پیامبر و امام می باشد.

علاوه بر این، اگر نام حضرت علی«علیه السلام» در قرآن به صراحت بیان شده بود، افرادی که با حضرت عناد و دشمنی داشتند، درصدد بر می آمدند که نام آن حضرت را از قرآن بردارند و یا آن را تاویل نمایند. همچنانکه در مورد حدیث معروف پیامبر«صلی الله علیه وآله» که: «انا مدینه العلم و علّی بابها؛ من شهر علم هستم و علی در آن است».

برخی از علمای اهل سنت دست به توجیه بسیار سبک و نامفهومی زده اند و آن اینکه «علیّ» در این حدیث به معنای وصفی آن، یعنی: بلند آمده است و معنای حدیث این است که:«من شهر علم هستم و بلند است در آن شهر».آنان با این توجیه خواسته اند

یک از فضایل بزرگ حضرت علی«علیه السلام» که در این حدیث معروف از پیامبر بزرگوار اسلام بازگو شده است، انکار کنند. بر این اساس ممکن بود در مورد قرآن عمل کنند و به خاطر اینکه نمی توانند این مسأله را تحمل کنند، دست به تحریف قرآن بزنند خداوند گرچه قدرتش گسترده است و می تواند قرآن را به هر صورت ، حتی به صورت خارق العاده از تحریف مصون نگه دارد، اما سنت خداوند بر این بوده است که قرآن را از طریق طبیعی و اسباب عادی از توطئه دشمنان اسلام حفظ فرماید.

در روایات آمده است که باید نماز با آرامش و حضور قلب خوانده شود و از حرکاتی که توجّه نمازگزار را به حضرت حق کم می کند پرهیز شود؛ پس چرا حضرت علی(ع) در حالت رکوع، انگشتری خود را به فقیر بخشید؟

پرسش

در روایات آمده است که باید نماز با آرامش و حضور قلب خوانده شود و از حرکاتی که توجّه نمازگزار را به حضرت حق کم می کند پرهیز شود؛ پس چرا حضرت علی(ع) در حالت رکوع، انگشتری خود را به فقیر بخشید؟

پاسخ

در شأن نزول آیه شریف"انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلوْ و یوتون الزکوْ و هم راکعون";{1} آمده است که مستمندی وارد مسجد پیامبر(ص) شد و از مردم کمک خواست؛ ولی کسی به او چیزی نداد.حضرت علی(ع) به او اشاره کرد و در حالی که مشغول نماز بود (در حال رکوع)، انگشتر خود را به او بخشید.{2}

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه