کتابخانه بالقرآن

مذاهب صفحه 944

صفحه 944

آیا کسی باور می کند پیامبر اکرم(ص) کسی را که در آن روز نیز به حد بلوغ نرسیده بود و به گفته بهانه جویان اسلامش پذیرفته نبود به عنوان برادر، وصی و جانشین خود معرفی کند و دیگران را به پیروی از او دعوت نماید تا آنجا که سران شرک از روی تمسخر به ابوطالب بگویند تو باید پیرو فرزندت باشی/

بدون شک سن بلوغ شرط پذیرش اسلام نیست و هر نوجوانی که توانایی فکری و تمیز حق از باطل داشته باشد و اسلام را بپذیرد در زمره مسلمانان قرار می گیرد.

سوم آن که قرآن مجید بلوغ را شرط نبوت نمی داند چنان که برخی

از پیامبران در کودکی به این مقام دست یافته اند چنان که قرآن درباره یحیی می فرماید: (و آتَیناه الحُکمَ صَبیّاً);{3} ما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم، و در داستان حضرت عیسی(ع) نیز آمده است که به هنگام کودکی با صراحت گفت: (اِنّی عبدالله آتانی الکتاب وجعلنی نبیّاً);{4} من بنده خدا هستم، کتاب آسمانی به من بخشیده و مرا پیامبر قرار داده است.

فراتر از همه اینها همان است که پیامبر(ص) اسلام علی(ع) را پذیرفت حتی در یوم الدار او را به عنوان برادر، وصی و جانشین خویش معرفی فرمود/

[1].عقد الفرید، ج 3، ص 43؛ امام علی(ع)، احمد رحمانی همدانی، ص 645، مرکز فرهنگی انتشارات مفید؛ عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، ج 1، ص 199، مؤسسْ الاعلمی للمطبوعات بیروت/

[2].الغدیر، ج 3، ص 237/

[3].سوره مریم، آیه 12/

[4].همان، آیه 30/

بنا به نقل، حضرت علی(ع) در رکوع نمازش، انگشتر صدقه داده است؛ در حالی که می گویند وقتی آن حضرت به نماز می ایستد، غرق در نماز بود، به گونه ای که حتی تیر از پایش درآوردند اما حضرت متوجه نشد، چگونه این دو با هم سازگار است؟