کتابخانه بالقرآن

مذاهب صفحه 962

صفحه 962

برای زائر امام معصوم(ع)، خود سنگ و چوب ارزشی ندارد. بوسیدن ضریح و در و دیوار حرم، از آن جهت است که منسوب به محبوبش؛ یعنی، امام معصوم است.

به تصریح قرآن کریم، حضرت یعقوب، لباس یوسف را بر چشم خود نهاد و بینایی خود را باز یافت: «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلی وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» یوسف (12)، آیه 96. «پس چون مژده رسان آمد، آن پیراهن را بر چهره او انداخت، پس بینا گردید. گفت: آیا به شما نگفتم که بی شک من از [ عنایت ]خدا چیزهایی می دانم که شما نمی دانید؟» تبرّک و استشفا به پیراهن یوسف، نمونه ای

از تبرّک و استشفا به چیزی است که به شکلی منسوب به اولیای الهی است.

بر اساس روایات معتبر نزد شیعه و سنی، اصحاب پیامبر اکرم(ص) هنگام وضو گرفتن ایشان، هجوم می آوردند تا هر کسی قطره ای از آب وضوی ایشان را به عنوان تبرّک برگیرد؛ به گونه ای که نمی گذاشتند قطره ای از آب وضوی پیامبر(ص) بر زمین بریزد و اگر به کسی چیزی نمی رسید، از رطوبت دست دیگری استفاده می کرد. صحیح بخاری، ج 1، ص 33 و ج 7، ص 50؛ مسند احمد، ج 4، ص 329 و 330. اگر تبرّک جستن به قطرات آب، شرک و حرام بود، وظیفه آن حضرت نهی و بازداشتن اصحاب از این عمل بود.

سیره اصحاب، تبرّک جستن به ظرف غذای پیامبر(ص)، چاه هایی که آن حضرت از آن آب نوشیده اند و... - چه در زمان حیات ایشان و چه بعد از رحلت ایشان - بوده است. صحیح بخاری، ج 3، ص 35؛ کتاب المغازی؛ فضائل اصحاب النبی، باب مناقب علی بن ابیطالب؛ صحیح مسلم، کتاب الجهاد السیر، ح 132؛ صحیح مسلم، کتاب الحج، ح 323 و 326؛ مسند احمد، ج 5، ص 68.

بنابراین بوسیدن و تبرّک جستن، بدون اعتقاد به الوهیت یا ربوبیت (فاعلیت استقلالی) شرک نیست. بر اساس داوری وهابیان - که صرف بوسیدن و تبرّک جستن به آثار اولیای الهی شرک و حرام است - پیامبر اکرم و اصحابشان و نیز یعقوب نبی و همه انسان ها - حتی خود وهابیان که فرزندان خود را می بوسند - مرتکب شرک و حرام شده اند!!

یکی از اعتقادات شیعه متبرک دانستن قبور ائمه اطهار است آیا می توان از قرآن نیز دلایلی بر این موضوع ارائه داده ؟

پرسش

یکی از اعتقادات شیعه متبرک دانستن قبور ائمه اطهار است آیا می توان از قرآن نیز دلایلی بر این

موضوع ارائه داده ؟