مذاهب صفحه 976

صفحه 976

این چگونه عزاداری است که هنگام ماتم و عزاداری بر سرتان می کوبید و سینه می زنید و زنجیر به خود می زنید؟

پرسش

این چگونه عزاداری است که هنگام ماتم و عزاداری بر سرتان می کوبید و سینه می زنید و زنجیر به خود می زنید؟

پاسخ

برای پاسخ به سؤال فوق، لازم است مقدمه ای مختصر درباره اصل عزاداری بیان گردد.

مقوله عزاداری، مسأله ای است که از صدر اسلام وجود داشته و مسلمانان بویژه پیامبر گرامی اسلام(ص) در مجالس عزاداری شرکت نموده و مردم را به اقامه محافل سوگواری و گریستن بر شهدا تشویق و ترغیب فرموده است.

از منابع شیعی استفاده می شود که غم و اندوه و گریه بر مظلومیت ابا عبدالله الحسین(ع) نه تنها جایز و مشروع است بلکه از فضیلت فوق العاده ای برخوردار است.

پیامبر گرامی اسلام(ص) می فرماید: «کل عین باکید الا عین بکت علی مصائب الحسین فانها ضاحکْ مستبشره بنعیم الجنْ»؛ هر چشمی در روز قیامت گریان است، مگر چشمی که بر مصیبت حسین(ع) گریه کرده است، صاحب چنین چشمی خندان است و بر نعمت های بهشت بشارت داده می شود.{1}

مؤلف اسدالغابه می نویسد: وقتی رسول خدا(ص) خبر شهادت جعفر بن ابی طالب معروف به جعفر طیار را شنید، به خانه همسر جعفر رفت به او تسلیت گفت سپس آن حضرت به خانه فاطمه(س) رفت و آن بانو را در حال گریه و عزاداری مشاهده کرد پس پیامبر(ص) چنین فرمود: علی مثل جعفر فلتبک البواکی، برای شخصیتی مثل جعفر بن ابی طالب، گریه کنندگان باید گریه کنند.{2}

همچنین پیامبر اسلام، وقتی جسد بی جان عموی خود حمزه را در جنگ احد مشاهده نمود گریه کرد و آن گاه هم که به مدینه وارد شد آن حضرت مشاهده کرد که برای شهیدان صدای گریه بلند است و از اینکه حمزه گریه کننده ای ندارد، پیامبر متأثر و ناراحت شد

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه