حکومت های جهانی قبل از قی_امت (رجعت و قیامت) صفحه 38

می ریزد [ و هدر می دهد].

و کسی از شیعیان ما نمی ماند جز این که خداوند ملکی را بر او نازل می نماید و آن ملک غبار از صورت او برطرف می کند و همسران و منازل او را در بهشت به او نشان می دهد و هر که در روی زمین [ از شیعیان] نابینا و یا زمین گیر و یا مبتلا بوده باشد، خداوند به واسطه ما او را عافیت می دهد و برکت از آسمان نازل می شود، تا جایی که درخت از بس میوه می دهد شاخه او شکسته می شود و مردم میوه زمستان را در تابستان می خورند و میوه تابستان را در زمستان می خورند. همان گونه که خداوند می فرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاْءَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ»(1)، سپس خداوند به شیعیان ما کرامت می کند و چیزی برای آنان پوشیده نمی باشد حتّی اگر یکی از آنان بخواهد بداند که اهل بیت او چه می کنند، می داند و به آنان خبر می دهد که شما چه کرده اید.» (2)

سخنان حضرت رضا علیه السلام درباره رجعت

مرحوم صدوق در کتاب عیون از حسن بن جهم نقل نموده که گوید: مأمون الرّشید به امام هشتم علیه السلام گفت: یا اباالحسن، شما درباره رجعت چه می گویید؟ حضرت رضا علیه السلام فرمود: «رجعت حقّ است و در امّت های پیشین نیز بوده و قرآن ناطق به آن است و رسول خدا صلی الله علیه و آله