رجعت در عصر ظهور صفحه 190

مقدار فشاری که جمعیت بر من وارد کند، احساس ناراحتی می کنم.» وقتی از کاخ ابن زیاد خارج شدیم، مردم به دور پدرم جمع شدند. پدرم از فرصت استفاده کرد و گفت: «قلم و دوات و کاغذ بیاورید، تا برای شما حوادثی را بازگو کنم.» چون این خبر به ابن زیاد رسید، دستور داد زبانش را نیز قطع کنند و پدرم همان شب به شهادت رسید.(1)»

ب. ام ایمن

نام او برکه است. وی، کنیز پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود که از پدر بزرگوارش، عبدالله به آن حضرت به ارث رسیده بود و پرستاری رسول خدا را به عهده داشت.(2)

وی فرزندی از شوهر اولش، عبید خزرجی به نام ایمن داشت که در جنگ حنین به شهادت رسید، امّ ایمن، مقام والایی داشت. می گوید: وقتی در راه مکّه و مدینه، تشنگی بر او غلبه کرد و نزدیک بود از دنیا رحلت کند، که دلو آبی از آسمان فرود آمد و از آن نوشید.(3)

امّ ایمن بعد از رحلت پیامبر، زیاد گریه می کرد و می گفت: «گریه من برای این است که وحی قطع شده است.»(4)

حضرت فاطمه زهرا علیها السلام در مسأله فدک، او را به عنوان شاهد معرّفی کرد. او سرانجام در زمان خلافت عثمان، رحلت کرد.

ج. حبابه والبیه

شیخ طوسی او را از اصحاب امام حسن علیه السلام دانسته است و ابن داوود او را از اصحاب امام حسن، امام حسین، امام سجّاد و امام باقر علیهم السلام می داند. برخی، او را از اصحاب هشت امام معصوم، تا امام هشتم، حضرت رضا علیه السلام شمرده اند. گفته شده

1- اختبار معرفه الرجال، ص 75 ؛ اعیان الشیعه، ج 32، ص 6 ؛ سفینه البحار، ج 2، ص 522.
2- تاریخ طبری، ج 2، ص 7 ؛ سیره حلبی، ج 1، ص 59.
3- مصنف، ج4، ص309 ؛ الاصابه، ج4، ص432.
4- تنقیح المقال، ج3، ص71.