رجعت در عصر ظهور صفحه 67

1. آیه ای که صریح بر رجعت است؛

2. آیاتی که توسط روایات، بر رجعت دلالت می کند؛

3. آیاتی که رجعت در امّت های گذشته را ثابت می کند.

الف. آیه ای که صراحتاً دلالت بر رجعت می کند

اشاره

{وَ یَوْمَ نحَْشُرُ مِن کلّ ِ أُمَّهٍ فَوْجًا مِّمَّن یُکذِّبُ بَِایَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ}(1)؛

[به یاد آور] روزی را که از هر امّتی، گروهی از کسانی را که آیات ما را تکذیب می کردند، محشور می کنیم، سپس آن ها متوقف می شوند.

در ادامه آیه آمده است:

{وَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللَّهُ وَ کلٌّ أَتَوْهُ داخِرین}(2)؛

روزی که در صور دمیده شود، همه کسانی که در آسمان ها و زمین هستند، مگر آن کسی را که خدا بخواهد، به شدت می ترسند [از شدت ترس جان دهند، آن گاه زنده شده] و همگان با ذلّت نزد او حاضر می شوند.

با توجّه در آیه، می بینیم خداوند متعال در آیات فوق، از دو روز سخن به میان آورده است و «یوم» دوّم را بر «یوم» اوّل عطف کرده است. قراردادن این دو روز در کنار هم، می رساند این دو روز با هم متفاوت هستند. علاوه بر این، در روز اول، تنها از زنده شدن گروهی خاص و در روز دوم، از مرگ همه انسان ها یاد کرده است.

نکته قابل توجّه این که از آیه نخست، به طور صریح استفاده می شود این حشر و زنده شدن، مخصوص عدّه ای است و غیر از حشر و زنده شدن عمومی روز قیامت می باشد؛ زیرا در آن روز، همه انسان ها پس از نفخ صور زنده می شوند؛ چنان که خداوند متعال می فرماید: