- مقدمه 1
- اشاره 13
- 2- استغفار حضرت برای دوستداران 17
- 3- قرار گرفتن در زمره یاران خاص امام زمان علیه السلام 18
- 4- آبادی اوقات به واسطه ذکر حضرت 19
- 5 - آرامش قلب در سایه یاد حضرت 21
- 1- زندگی پر مشقت و سخت 25
- توضیح 25
- 3- حسرت 27
- 4- عذاب الهی 28
- 1- در آیات 30
- اشاره 30
- 2- در روایات 33
- اشاره 44
- 1- مال و اولاد 44
- 2- گناه 46
- 3- گناه چشم 47
- توضیح 52
- 1-1- تفکّر پیرامون حقوق حضرت مهدی علیه السلام بر شیعیان 54
- 1-2- تفکّر در فراهم کردن اسباب یاری امام عصرعلیه السلام 62
- 1-3- تفکّر پیرامون نظارت حضرت بر اعمالمان 66
- 1-4- تفکّر در اینکه ایشان عصاره تمام انبیاء و ائمه علیهم السلام می باشد 67
- 1-6- تفکّر پیرامون غفلت از امام و فراقش 73
- 1-7- تفکّر پیرامون اسامی آن حضرت علیه السلام 77
- اشاره 84
- 2- دعا 84
- 2-1- بعد از هر نماز واجب 85
- 2-2- بعد از هر دو رکعت نماز شب 86
- 2-4- در حال سجده 88
- 2-5 - شب جمعه 88
- 2-7- بعد از ذکر مصیبت سیدالشهداعلیه السلام 89
- 2-8 - وقت نزول باران 89
- 3- برپایی مجالس ذکر و دعا و بیان فضایل اهل بیت علیهم السلام 90
- 4- هدیه دادن 94
- 5 - صدقه دادن به نیابت از حضرت 96
- 6- خوشحال کردن مؤمنین 97
- 7- هماهنگ کردن محیط اطراف 98
- الف) دعای عهد 104
- اشاره 104
- 9- خواندن دعاها و زیارات 104
- ب) زیارت آل یس 105
- ج) دعای ندبه 105
- 10- حضور در مکان های منتسب به حضرت 106
- سخن آخر 107
مقدمه را در چند جهت طراحی می کنیم:
جهت اوّل: آرامش واقعی در پرتو یاد و توجّه واقعی خدای عالمیان حاصل می شود و به خاطر همین است که خداوند در قرآن کریم، کثرت هیچ امری را نخواسته است؛ جز ذکر و یاد خودش.
برای معبود واقعی، انجام دادن اعمال خوب تر از زیاد انجام دادن آن است. لذا فرمود:
«الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیوهَ لِیبْلُوَکُمْ أَیکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»(1) نفرمودعلیهم السلام اکثر عملاً، چرا که روح عمل و اثرات مثبتی که از توجّه و قصد قربت حاصل می شود، می تواند ما را به جایی برساند. امّا در مورد یاد محبوب و ذکر شیرینش، به کثرت روی آورد و ذکر کثیر را خواسته است.
«یاأَیها الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً»(2)
و تنهایی این مورد و حصرش در کثرت در روایات هم تذکّر داده شده است.
امام صادق علیه السلام فرمود:
هر چیزی حدّ دارد که در آنجا به پایان می رسد؛ مگر یاد خدا که آن را حدّی پایان پذیر نیست.(3)
از این رو در قرآن کریم امر کرده است به یاد خودش:
«اُذْکُرُونِی»؛ «مرا یاد کنید».
1- 1. سوره ملک، آیه 2.
2- 2. سوره احزاب، آیه 41.
3- 3. ترجمه میزان الحکمه، ج 4، ص 1840.