ضرورت توسل به اهل بیت علیهم السلام صفحه 166

فرمود: هرگز مرا نخواهی دید ولی به این کوه بنگر، اگر [پس از جلوه من] برجای خود ثابت و برقرار ماند، تو هم به زودی مرا خواهی دید. چون پروردگارش به کوه جلوه کرد، آن را متلاشی نمود و موسی بیهوش شد.

طبق این آیه، یک جلوه از جلوه های خداوند متعال بر کوه تجلّی کرد، کوه متلاشی و حضرت موسی(علیه السلام) بیهوش شد. اما خداوند متعال با همه اسماء و صفاتش در وجود مبارک پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) و اهل بیت: تجلّی کرده است. یعنی ظرف وجودی پیامبر(صلی الله علیه واله) و اهل بیت: به این اندازه وسعت دارد.

حدّ محبت به اهل بیت(علیهم السلام) و آثار آن

اکنون که لزوم محبّت به پیامبر(صلی الله علیه واله) و اهل بیت: آشکار گردید، لازم است حدّ این محبت و آثار آن بیان شود. پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) در این باره می فرماید:

لا یؤمن أَحدُکُم حَتّی أکوُنَ أحَبَّ إلَیهِ مَن ولده وَ والدِهِ وَالنَّاسِ أجمَعین؛(1)

هیچ یک از شما به مرحله ی ایمان نمی رسد، جز این که مرا از فرزند، پدر و مادرش و از همه ی مردم بیشتر دوست بدارد.

کسی که عاشق اهل بیت(علیهم السلام) شود آن ها را بر همه چیز و همه کس مقدم می دارد و به خاطر اهل بیت(علیهم السلام) از همسر، فرزند، مقام و ثروت