ضرورت توسل به اهل بیت علیهم السلام صفحه 210

إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی؛(1)

... خدای عزّوجل دوست دارد شیعه را بیازماید و ای زراره در زمان (غیبت) است که اهل باطل شک می کنند. زراره می گوید: عرض کردم: جانم به فدایت، اگر من آن زمان را درک کردم چه کنم؟ حضرت فرمود: ای زراره! اگر به آن زمان رسیدی این دعا را بخوان: خدایا خودت را به من بشناسان، زیرا اگر خودت را به من نشناسانی، من رسولت را نشناسم، خدایا پیامبرت را به من بشناسان، زیرا اگر پیامبرت را به من نشناسانی، من حجت تو را نمی شناسم، خدایا حجت خود را به من بشناسان، زیرا اگر حجت خود را به من نشناسانی، از دینم گمراه می شوم.

همان گونه که بیان شد، اهمیت معرفت امام به حدی است که عدم شناخت امام مساوی با مرگ جاهلیت که همان کفر، نفاق و ضلال است، دانسته شده و کسی که امامش را نشناسد از دینش گمراه می شود.

مانع دوم: ارتکاب گناه

مانع دیگر توسل، آلودگی به گناه است. بحث از حقیقت گناه و اقسام و آثار شوم آن مجال دیگری طلب می کند اما ذکر نکته ای خالی از فایده نیست.

از لطایف زبان عربی این است که الفاظی که برای معانی انتخاب می شوند و نام هایی که بر اشیاء می گذارند به نوعی با معنا تناسب دارند. این نکته در مورد دو کلمه ی «ذنب» و «اثم» هم جاری است.