ضرورت توسل به اهل بیت علیهم السلام صفحه 63

بگوید: من از رنگ این دو دارو خوشم نمی آید و آن ها را نمی خورم ولی آن دو داروی دیگر را می خورم. در مورد واسطه هایی که خداوند برای ما قرار داده است نیز، همین گونه است. این وسایط و وسایل در واقع موجب رشد، ترقی، تعالی و کمال انسان است، لذا نمی توان گزینشی عمل کرد و یکی را پذیرفت و دیگری را رها کرد.

به هر حال واسطه ها عبارتند از: 1. ایمان به خدا و رسول. 2. معرفت و شناخت. 3. اسماء و صفات الهی. 4. قرآن. 5. عمل صالح. 6. توسل به پیامبر(صلی الله علیه واله) در حال حیات او. 7. توسل به پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) بعد از حیات ایشان. 8. توسل به اهل بیت: و اولیای دین در حال حیات و پس از رحلت آنان. بدون این واسطه ها انسان نمی تواند به مقام قرب خداوند دست پیدا کند. کسی نمی تواند ادعا کند من محبّ و پیرو اهل بیت: هستم و نماز نخواند. این بی راهه است. توسل به امام حسین(علیه السلام) بدون عمل صالح، ایمان قلبی، معرفت و شناخت برای رسیدن به مقصد کافی نیست. کسی که زکات و خمس نپردازد و واجبات را ترک کند و محرمات را مرتکب شود و در عین حال گمانش این باشد که با واسطه قرار دادن سیدالشهدا(علیه السلام) می تواند به مقام قرب الهی برسد، سخت در اشتباه است. اکنون باید به پرسشی که مطرح کردیم پاسخ دهیم. بدین منظور لازم است مطالبی به عنوان مقدمه ذکر شوند.

مقدمه اول: معنای تقرب به خداوند

قرب به معنای نزدیکی است خواه مادی باشد یا معنوی و در موارد گوناگون مانند نزدیکی از حیث زمان، مکان، نسبت و منزلت به کار