خاطراتی آموزنده و ماندگار صفحه 127

است . آن روز هجدهم ماه رمضان بود بعد از افطار نسخه علامه را عمل کردم و بعد به جلسه احیا در شب نوزدهم رمضان در مسجد حضرت آیت الله امامی رفتم درحالی که امید به اینکه بتوانم خودم طبق معمول برنامه اجرا کنم نداشتم ، اما طبق عادت معمول شب های احیاء که ذکر مصیبت می کردم ، بی اختیار شروع به نوحه خوانی و عزاداری کردم بدون اینکه متوجه باشم به طور معجره آسا گرفتگی صدا برطرف شده بود و بیش از 30 دقیقه در شب نوزدهم در سوگ جانگداز مولا علی (علیه السلام) انجام وظیفه نمودم شکراً لِلّه هنوز هم هرگاه صدایم می گیرد باز با همان روش درمان می کنم . قابل ذکر است در احوالات علامه مجلسی رحمه الله نوشته اند : ایشان براساس طب اهلبیت (علیهم السلام) طبابت می کردند .

خاطره ای تلخ ( غفلت و غرور جوانی )

حقیر سراپا تقصیر ، بیش از چهل سال قبل ، در هیئت علوی اصفهان توفیق اقامه عزای حضرت سید الشهداء (علیه السلام) را پیدا کردم ، این هیئت در طول سال شب های جمعه ، بعد از نماز مغرب و عشاء ، حدود سه ساعت جلسه عزاداری ، و در طول سال هم چند دهه روضه به تناسب برپا می داشت . در این شب ها ، دیگر هیئت های مذهبی ، و مدّاحان گرامی در این مجلس شرکت می کردند ، و سه نفر از وعاظ ولایی و مشهور اصفهان، مرحومین حجج اسلام حاج سیّد ابوالفضل صفوی ریزی ، حاج شیخ حسین منصور زاده و حاج سیّد حسین رئیس الواعظین دعوت داشتند و منبر می رفتند ، آقایان وعاظ می دانستند که جلسه هیئتی است و همیشه مداحان حضور دارند و منبر وا نمی افتد ( لنگ نمی شود ) ؛ لذا بعضی شب ها نمی آمدند ، یا دیر می آمدند . در